Toen was Aeron jarig! Wat een heugdelijk moment: 4 jaar! Eindelijk al die dingen die hij zo graag wil gaan doen. Scouting, basisschool, een groot kinderfeestje, de familie. Maar helaas, zoals menig kind is zijn verjaardag door Corona wat soberder geworden. Natuurlijk hebben vele kinderen dit nu, jammer. Maar gelukkig hebben we er een leuke dag van kunnen maken, geholpen door veel leuke mensen!
Iedere morgen komt Aeron om 7:00 uur naar onze slaapkamer, want dan staat zijn “klok” op het zonnetje. Dat is het signaal dat hij uit zijn bed mag! Hij komt ons dan vertellen dat hij wakker is, dat het zonnetje er is en dat het buiten licht is. Dat alles vertelt hij in de deuropening, met zijn armen vol knuffels welke hij bij heeft om de wereld vrolijk te stemmen. Deze zijn bedoeld als volgt: Aeron heeft een duidelijk vooropgezet idee van wie welke knuffel toegewezen krijgt.
Na de toespraak komt hij deze geven. Wanneer we de toegewezen knuffel hebben aangepakt komt hij er bij liggen. Soms lief bij mij, soms lief bij Iris. Meestal houdt hij dat circa 5 minuten vol voor hij naar beneden wil.
Na weer braaf een hele week binnen gebleven te zijn was ik wel echt even toe aan wat anders! Dus zijn we lekker vroeg naar de Maasduinen geweest. Het werd nog snel erg warm, best lekker! De geur van het naaldbos, de hei en het stuifzand doet dan behoorlijk goed 😎.
Dit keer was anders dan onze normale wandelingen. Aeron liep niet achteraan te balen of hoefde niet getild te worden. Hij vond alles leuk en interessant en had 1001 vragen over alles. Er waren veel Citroenvlinders welke soms ook tegen Aeron aan fladderden, of zelfs zijn hoofd of schouder gingen zitten.
We deden alsof het telkens dezelfde was die tegen hem aanbotste of bij hem kwam zitten, zodat Aeron overtuigd was dat hij een vlindervriendje had! Dat maakte de aandacht voor deze vlinders nog veel groter. Hoogtepunt was dat Aeron op afstand de struiken in riep waar we woonden (“in een huis bij Oma in de buurt!") zodat ze eens konden komen spelen 😁, dat was echt heel grappig en lief.
Soms heb je net niet in de gaten hoe diep het water eigenlijk is met kinderen 😅.
In Pluk van de Petteflet heb je de Torteltuin. Hier zit het vol met pratende beestjes, zoals een muizengezinnetje (papa, mama en zeven baby-muisjes), duiven, egels, kikkers etc. Het is een verwilderd stukje bos achter de Petteflet. Deze wordt in het boek bedreigt: er is een Parkmeester gekomen die een plan aan het maken is om het bos weg te halen, de bomen om te zagen en er tegels en beton te leggen.
Dit is gróót onrecht. Er woont bijvoorbeeld een gezinnetje muizen en daar lijkt de Parkmeester niet bepaald van onder de indruk. Als Pluk hem vraagt rekening te houden met deze muizen bijvoorbeeld, wordt hij vierkant uitgelachen. Dit zat Aeron duidelijk dwars bij het voorlezen. We hebben hier bij stil gestaan en we waren het er samen over eens dat we hoopten dat Pluk het kon oplossen. Het licht mocht uit en Aeron gaat slapen.
De jongens zijn beiden redelijk op en willen nog Sesamstraat op TV kijken. Ik besluit “grappig” te zijn en zeg tegen de jongens: “Sorry, de batterijen zijn, op, geen tv vanavond!…” en maak me klaar voor de explosie.
Ze kijken me allebei suf aan en Aeron zegt: “Oh, dan kijken we wel op de tablet”.
Wat een blindganger 😅, ze zijn echt al iets te wijs…
“Of maakte je een grapje papa?”
“Ja, dat was een grapje 😄”
“Ik vind grapjes grappig…”
Afgelopen weekend was het weer zo ver. Voor de zoveelste keer als naïeve goedgelovige sukkel weer in de toverwereld van Ikea beland. Dit keer gesponsord door het praktische inschattingsvermogen van Iris overigens… Elias begint langzaam aan een beetje zijn bedje uit te groeien. Het kan nog wel een tijdje, maar je merkt dat hij ook wel heel graag op Aeron zijn bed zou willen liggen (demonstreert hij regelmatig). Tijd om eens een groter bed aan te schaffen dus!
Iris had al snel besloten dat hij gewoon dezelfde kreeg als Aeron. Aeron heeft een normaal bed, met 2 rijdende lades eronder (nu ja, meer 2 bakken met wieltjes) en een poef om op te zitten en voor te lezen. Leek me prima, dus mijn vaya con dios gegeven.
Nu we bijna 2 weken thuis zijn door Corona (verkoudheidsverschijnselen gehad en Brabander), gaat het allemaal best nog wel prima. Natuurlijk is het verre van ideaal dat thuis werken, maar we redden het wel, er zijn ergere dingen te bedenken.
Voor de kinderen is het wel pittig. Alhoewel ze in de tuin kunnen en wel actief zijn, zitten ze toch ook thuis gevangen. Dat met ouders die ook proberen tussendoor werk te verzetten en die af en toe ook streng kunnen zijn. Het is moeilijk je te gedragen wanneer je weinig andere kinderen ziet en je speelgoed wel een beetje bekend is.
Ik herinnerde me dat ik boven nog een doos met oude boeken heb liggen, afkomstig van de verhuizing van mijn moeder. Daarin zaten ook Lekturama luisterboeken. De casettebandjes zijn we natuurlijk al lang kwijt, verder vraag ik me ook af waar ik ze op af zou moeten spelen… 🙄
Het fijne aan thuiswerken is dat onze in-house top-kok af en toe wat komt brengen. Hier komt hij een zojuist zelf gemaakt appel-cakeje brengen. Let wel op de stukken eruit: de kok moest 2 verdiepingen omhoog en het is zo lekker dat er hier en daar wat steekproefjes gehouden zijn… 😋
Vandaag ging Aeron voor het eerst naar de Scouting. Hij mocht gaan kijken en meedoen bij de Bevers. Iets waar hij al een tijd naar uitkeek, alhoewel hij het niet helemaal begreep. Maar: buiten spelletjes doen met andere kinderen leek hem wel wat 😄. Nu het vandaag dan zo ver was ben ik Aeron weg gaan brengen. Wel een beetje raar en spannend: hij komt er voor het eerst, kent er niemand en ik laat hem direct achter.
Ja, met zo’n titel kan ik de blog eigenlijk wel kort houden 😋. Het was een goed gevuld weekend.
Zwemmen en de verjaardag van Vesper Eerst begonnen we met zwemmen op de zaterdagmorgen, dat is vaste prik. Het was vrij zwemmen en dit keer heb ik op aanwijzing van de juffrouw met Aeron in het diepe dingen van de bodem opgedoken. Vond hij erg spannend, maar hij was er ook erg mee in zijn nopjes dat het hem gelukt was. Verder was het leuk om een keer tegelijk met Elias in het water te liggen!
Na het zwemmen was het snel door naar Utrecht waar Vesper haar verjaardag vierde voor de familie. Het was erg gezellig en Vesper had erg veel leuke cadeaux gehad. Ondermeer een felbegeerde Paw Patrol auto (bovenaan dit stukje). Voor Oma is een nieuwe foto van de kleinkinderen gemaakt (vinden we natuurlijk allemaal leuk).
Zoals in het eerdere artikel beschreven zijn we druk met Pluk van de Petteflet. Het loopt best leuk: Aeron heeft veel onthouden van de film en anticipeert vaak op wat komen gaat. Wel gaat dit vaak nog gepaard met grote verontwaardiging en boosheid, wanneer mevrouw Helderder het torenkamertje van Pluk afpakt bijvoorbeeld. Maar hij kan er ook leuk over praten en zijn mening geven onder het voorlezen waardoor het ontspannen genoeg blijft.
Afgelopen weekend liep anders dan gepland! Dat heb je ooit zullen we maar zeggen. Allereerst vierden we de verjaardag van Dickie op zaterdag. Dickie werd namelijk 6!
Gezien het carnavals-weekend was, konden de kinderen en volwassenen dan ook verkleed komen. Het werd erg gezellig en het was een goed feestje. Er was veel gebak en snoep en er werd leuk gespeeld. Aeron heeft nog uitgebreid gedanst met nichtje Julia en was ook duidelijk blij dat Opa Dick en Oma Astrid er waren, want hij is een hele tijd bij Dick gaan zitten en de geopereerde voet van Oma was maar wat interressant 😄.
Ik zit boven te studeren als de telefoon gaat. Aeron mag blijkbaar met mama’s telefoon even videobellen:
Ik: “Hoi Aeron, wat is er?"
Aeron: “Papa! Kom snel naar beneden! Ik ben ei-pannenkoeken aan het maken!"
Dus, dat u het weet: Omelet is uit, ei-pannenkoek is in!
Afgelopen zaterdag vierde Vesper haar vierde verjaardag alvast met de kinderen van hun mama-appgroep. Iris had open dag op school waardoor ik met Aeron ging. Elias bleef bij Opa en Oma omdat hij een middagslaapje doet nog.
Joost en Myrte hadden voor de gelegenheid een gymzaal gehuurd, nadat ze gehoord hadden hoe tof dit met de buurtvereniging was geweest. Het stelde volgens mij dan ook echt niet teleur. Gymzalen, daar is iets mee: Vanaf arriveren speelden alle kinderen op standje 11. Na 3 uur extreem energiek vol gas rondgestormd en gespeeld te hebben was bij veel kinderen de teleurstelling groot dat we gingen stoppen 😋.
Eigenlijk is dit een heel bijzonder boek. Welke Nederlander kent het niet? Ik voelde me dan ook erg vertrouwd en verbonden met Annie MG Schmidt en onze Pluk. Het takelwagentje, de duif Dollie, de Stampertjes met hun frietjes en apenketting, het lange paard van de majoor en zelfs Zaza de kakkerlak.
Toen ik op Netflix zag dat Pluk een film heeft, uiteraard voor alle leeftijden, was dat dan ook meteen iets wat ik maar al te graag met de jongens zou delen. Ik verheugde me erop om deze samen te gaan kijken en afgelopen weekend was het dan zo ver: Zaterdagavond na het eten, tijd voor Pluk!
Zondag had ik het gevoel dat ik voor het eerst echt gepakt werd door Aeron…
Afgelopen weekend moest ik nog wat werk verrichten. Vind ik altijd een beetje vervelend voor de kinderen, maar je komt er niet altijd onderuit. En wachten tot je ’s avonds uitgeblust de kinderen op bed hebt liggen, dat valt nog wel pittig. Dus dan liever ’s middags even een paar uurtjes terwijl Elias slaapt en Iris even met Aeron speelt. Maargoed, je vertrekt toch een beetje schuldig. Je gaat dus toch een beetje opgelaten naar boven.
Aeron ontbijt graag met Brinta. Hij vindt het leuk om het met zijn moeder te maken en ze kunnen er alletwee van smullen. Ik snap echt niet waarom, ik denk dat er weinig smerigere dingen verzonnen zijn. Soms kan ik een rilling bij die gruwel niet onderdrukken.
Ook deze morgen zit Aeron met Pingu op de tv (zondagmorgen mag het ontbijt bij de TV!) en Brinta voor hem op tafel.