We hebben thuis een Nespresso apparaat. Ik ben daar erg content mee, het is echt wel lekkere koffie. Maar door COVID-19 is er wel wat veranderd: Waar deze eerst als luxe aanwezig was voor hier en daar een lekker bakje, is hij met het lange thuiswerken ineens een erg centrale rol gaan vervullen. Van luxe is hij naar basis en stevig gebruik gegaan.
En daar begint het dan te wringen. Je gebruikt heel wat cupjes en die zijn niet bepaald goed voor het milieu. Je kan ze in zakken verzamelen en dan betaald terug sturen naar Nespresso, die ze dan recyclen. Of en hoe heb je weinig zicht op en uiteraard ook geen kennis van.
Naast dat het onpraktisch is om afval te verzamelen en op te sturen kost het dus ook gewoon geld. Dat moet toch anders kunnen?
Lees verder…
Ik bezit ondertussen al een paar jaar de Sony WF-SP700N oordopjes. Daar ben ik bijzonder gelukkig mee. Ze zijn noise-cancelling in-ear. Briljant om mee te rennen, waar ik ze dan ook voor gekocht had. Ze doen het ook prima als microfoon, dus op werk gebruiken om muziek te luisteren en mee te bellen ging ook prima. De batterijtijd is ca 6 uur nog, wat meer dan voldoende is. Er zit een doosje bij waarin ze opladen. Als je van je plek weg loopt of gaat lunchen stop je ze daar in terug. Dus ze zijn voor mij effectief altijd vol.
Dat was hem, het eerste “jaar” Scouting voor Aeron, in zijn groep de Bevers. Hij heeft er maar kort op gezeten door de hele Covid-19 ellende. Na zijn tweede introductiedag werd de Scouting gestopt door Corona.
Dat vond hij erg jammer, evenals natuurlijk iedereen. Na verloop van tijd ging de Scouting in Heesch verder, toen de maatregelen voor Corona hier en daar wat afgevlakt werden. Gezien de berichten van de overheid omtrent jonge kinderen hadden ze gekozen om de kinderen te laten komen, maar enkel buiten te ontvangen en buiten te spelen. Kinderen moesten hun eigen drinken voortaan meenemen en dan zou het naar RIVM maatstaven moeten werken. Kinderen mogen samen naar school en naar de opvang, onderling doen die al alles samen. Volwassen zijn (en hebben!) vooral het risico. Stukje toewijding van de leiding dus dat ze de Scouts weer lieten komen.
Yes! Ik ren weer 💪! Ik durf het nu wel te delen, het zit eindelijk ver genoeg in mijn systeem. Dit is een van die dingen die zo moeilijk zijn om op te pakken dat je steeds voorzichtiger wordt met het delen met anderen. Maar ook in je eigen verwachtingen.
Rennen blijft een uitdaging die veel afhangt van je ritme en veel vraagt van je doorzettingsvermogen. Ik vind het altijd een erg dubbele sport.
Thuiswerken. Dat doen we ondertussen al wel een tijdje zeg, in de Corona periode. Voor mezelf heb ik gemerkt dat het vooral belangrijk is om te zorgen dat je een beetje goed voor jezelf zorgt door je werkplek ook een werkplek te maken. Ten dele is dat zorgen dat je goed zit en bij voorkeur gebruik maakt van een echt toetsenbord en een echte muis, in plaats van dat je op je laptop en laptop-schermpje blijft pielen. Dan zit je veel voorover en dat komt de ontspanning niet ten goede.
Maar goed kunnen zitten en werken is bij mij ook erg afhankelijk van de omgeving.
Nu we bijna 2 weken thuis zijn door Corona (verkoudheidsverschijnselen gehad en Brabander), gaat het allemaal best nog wel prima. Natuurlijk is het verre van ideaal dat thuis werken, maar we redden het wel, er zijn ergere dingen te bedenken.
Voor de kinderen is het wel pittig. Alhoewel ze in de tuin kunnen en wel actief zijn, zitten ze toch ook thuis gevangen. Dat met ouders die ook proberen tussendoor werk te verzetten en die af en toe ook streng kunnen zijn. Het is moeilijk je te gedragen wanneer je weinig andere kinderen ziet en je speelgoed wel een beetje bekend is.
Ik herinnerde me dat ik boven nog een doos met oude boeken heb liggen, afkomstig van de verhuizing van mijn moeder. Daarin zaten ook Lekturama luisterboeken. De casettebandjes zijn we natuurlijk al lang kwijt, verder vraag ik me ook af waar ik ze op af zou moeten spelen… 🙄