Als je maar belangrijke mensen kent, op grote hoogte!

Aeron was in april jarig. Een grote domper, want zijn feestje ging niet door, Corona was net groot gestart en er was geen uitzicht op verbetering. Zijn feestje werd op de lange baan geschoven en we hebben vrijwel niemand gezien.
Zo jong als hij is had hij dat gelukkig ook niet helemaal door, dus ’s ochtends zingen, kaarsjes uitblazen en een aantal cadeautjes die mensen gestuurd hadden openen was meer dan prima!

Op de middag van zijn verjaardag vroeg Aeron’s ome Hans wat hij voor zijn verjaardag zou willen en of we er nog wat mee gingen doen. Ik heb Hans en Yasmin aangegeven dat we meer dan goed in het speelgoed zitten, dus dat Aeron echt geen spulletjes meer nodig heeft (ze krijgen al zoveel!).
Een belevenis daarentegen zou wel leuk zijn en ome Hans is ondernemer: hij is glazenwasser. Op zijn Instagram staan vaak leuke foto’s en filmpjes van wat hij allemaal doet en de laatste tijd was mij al vaker de prachtige giga-hoogwerker opgevallen waarmee hij af en toe de omgeving onveilig maakt 🙃. Iets waar Hans met enig plezier ook al wel vaker over verteld had.

Ik vroeg Hans of Aeron als belevingscadeautje eens mee naar boven mocht wanneer dat logistiek en werktechnisch een beetje te combineren was. Uiteraard eenvoudiger gezegd dan gedaan, maar deze week was het dan zo ver: Hans zag een gelegenheid aangezien hij in Veghel moest zijn. Voor mij om de hoek, dus afgesproken dat we er tijdens de lunchpauze zouden zijn!

Ik had Aeron van te voren uitgelegd wat er ging gebeuren en daar had ik de afgelopen week goed spijt van! Iedere avond hoeveel nachtjes nog en of het niet sneller kon. Vandaag was het dan zover en toen moest hij nog tot de lunch wachten. Dat was niet makkelijk. Uiteindelijk vroeg hij ongeveer iedere minuut of we al bijna gingen.

Toen het eindelijk tijd was een beladen autorit naar Veghel. Vanaf de snelweg zag Aeron de hoogwerker al staan (kon helemaal niet 😆) en was ook vrij zeker dat hij zag dat ome Hans een beetje kaas aan het eten was. Bij het gebouw aangekomen stond het groene gevaarte op ons te wachten met Hans erin.

We gingen vrijwel meteen omhoog en bovenin mocht Aeron even bellen met tante Yasmin die het ook wel spannend vond. We staken ruim boven een gebouw van zeven verdiepingen uit, dus ik vond het naast imposant, ook eigenlijk wel ver genoeg. Van Aeron mochten we echter echt nog wel verder. We hebben een tijdje rondgekeken voor we weer naar beneden gingen.

Daar kreeg Aeron een uitleg van de besturingscabine en alle knopjes. Erg indrukwekkend, al helemaal toen hij er ook een paar mocht bedienen.

Het was erg leuk om Hans weer te zien maar ook om Aeron zo happy te zien met alles. Bij heel veel dingen die Hans liet zien kwam er een onvervalste “Wow!" of lach vol van verwondering uit. De terugweg was duidzend-en-één verhalen van wat hij had meegemaakt en wie het allemaal moesten weten en horen. Ja, wat was hij superblij met zijn “Vriendje-ome-Hans”!

En zo is het, het leven is vetter als je maar belangrijke mensen kent 😁. Daarnaast als je een kind als smoesje kan gebruiken om eens iets anders mee te maken 😉 (waarom doen we dit niet vaker eens gewoon voor onszelf?)

Hans (HVL Glazenwasserij), bedankt ❤️ !!!!!!!