Het was lang geleden, 4 weken achter elkaar weer gelopen met zeer pijnlijke nekklachten, zelfs een week door thuis gezeten. Daarnaast heb ik het natuurlijk ook nog steeds belachelijk druk. Aangezien het nu weer redelijk gaat kreeg ik het gisterenavond ineens op mijn heupen. Ik was tamelijk laat thuis (19:00 uur ofzo) en zat eigenlijk te bedenken dat het balen was dat het rennen zo lang geleden was. Aangezien Iris het eten nog niet klaar had (omdat ik verzuimd had te bellen dat ik onderweg was) zag ik ineens mijn kans schoon (Rennen voor het eten is zeker comfortabeler).