Einde CampZone, terug naar mijn leven.

Ik heb hier een flinke tijd niet meer geupdate. Het is dan ook een zware klus geweest om CampZone tot een goed einde te brengen, wat een zeer hoge tol van mij en de rest van de vrijwilligers heeft gevraagd. Totaal afgeleefd, op van de slaap, af en toe de wanhoop nabij en overal spierpijn, dat somde het wel ongeveer op voor ons.

Het uiteindelijke resultaat van het beulen: eindelijk een leeg veld:

Jah… We hebben echt veel meegemaakt. Het is dan ook wel weer een verbroedering geweest tussen de meeste GPN’ers en losse vrijwilligers. Wat is het toch heerlijk om te weten dat er mensen zijn die ongeacht wat gewoon meehelpen (beulen!). Zeker mensen die gewoon entree betaald hebben, of duidelijk ziek thuis horen te zijn. Mensen die al een heel jaar naar dit evenement toegewerkt hebben en dan ook hier tot het einde toe hun steentje bijdragen.

Voor mij is het misschien een van de zwaarste jaren ooit geweest. Het eerste weekend kregen we bovenop alle ellende negatieve reacties. We hebben alles op alles gezet om dingen leefbaar en goed te krijgen, waarna deze reacties gelukkig omsloegen naar positief. Het kwetst dan echter wel om te zien dat vele bezoekers denken dat het een goed betaalde functie voor de crew is, en CampZone een of andere megacorporatie is die alleen geld pakt en niets om bezoekers geeft. Op Herman de toiletman na is er echter niemand die een vorm van financiele of andere vergoeding tegemoet ziet. Dat verklaart dan ook de lage prijs van de kaartjes.

Daarbij deed het dan al helemaal zeer om te zien dat sommigen binnen de crew vonden dat we naar binnengekeerd waren en mensen buiten sloten. Dat raakte me nog wel het ergst. Iedereen was op, en mensen die in en uit gaan zijn moeilijk bij zaken te betrekken. Echter heb ik weldegelijk het gevoel dat er niets -verzwegen- werd desgevraagd en ook iedereen had wel behoefte aan die anderen. Maar ik heb bijvoorbeeld Myrte zelfs amper gezien…

Wat ook een zware tegenvaller voor ons was, dat het nieuwe afval plan duidelijk niet werkte. We hadden geregeld dat er iedere dag een vuilniswagen kwam die de containers leeg maakte. Op die manier hadden we tenminste geen smerige geurtjes en insecten. Helaas verzamelde het afval echter sneller dan dat de containers leeg gingen. Hierdoor stond er aan het eind van de rit zo’n 20 vrijwilligers 2 volle dagen afval verzamelen te wachten.

Wel leuk was hoe we op een gegeven moment zelf het ontbreken aan een pers gingen oplossen:

Banken compressen voor minder volume:

Container aanstampen:

Enfin, een bewogen jaar dus. Volgend jaar zal anders moeten worden voor de vrijwilligers, daar ga ik dan dus ook hard vanuit.

In ieder geval bedankt vrienden, vrijwilligers, maten, iedereen die daar zijn steentje heeft bijgedragen om het mooi te maken. Zonder jullie was er niets geweest, niets gekomen en een toekomst al helemaal denkbeeldig geweest.