NikHef en Amsterdam

Het was alweer een tijdje geleden, dus was het hoog tijd om met Stefan en Tristan te gaan eten. Eten is een comfortabele manier van elkaar weer eens spreken en als je Tristan bij hebt bijzonder comfortabel. Hij heeft altijd wel een tent in zijn hoofd waar we eens moeten eten. Het was dan ook erg leuk om elkaar weer eens te zien, het was toch weer even geleden. Extra zo omdat Tristan onder de radar verdwenen was omdat hij en naar Italië geweest was om voor NikHef vette dingen te doen en een projectje had waar hij niet over kon praten.

We hebben eerst ontmoet bij het NikHef, om van daaruit Amsterdam in te gaan. We hebben gegeten bij Nam Kee op de Nieuwmarkt, wat voor mij de eerste keer echt Chinees eten was. Een bijzondere ervaring waarbij zelfs de uitgedroogde bami me wist te verrassen, maar lekker was het wel! We hebben lang over vanalles en nog wat kunnen praten onder het genot van opvallende hapjes.

Daarna gingen we bij “Il Sogno” nog een ijsje halen wat ook meer dan goed was. Vervolgens moesten we een regenbui van groot geweld in zodat Tristan voorstelde om nog even een drankje te pakken bij “The Cotton Club”, een leuk Amsterdams café.
Na daar nog een goede tijd gezeten te hebben kwam de kastelijn naar ons toe, met goed en vriendelijk Amsterdams:
“Jongens, tijd om af te rekenen, ik wil naar huis."
Stefan wijst vervolgens naar mij en zegt: “Ja, maar hij niet, daar zit zijn vrouw!"
Daar moest de kastelijn om grinniken: “Jullie hoeven niet meteen weg, je mag buiten nog een rondje lopen."
Heerlijk! 😆

Daarna heeft Tristan op het NikHef nog wat nieuwe speeltjes voor de wetenschappers laten zien, waaronder een machine met 12x 100gbit aansluitingen 😧.

Ik was laat thuis 😌😴.