Soms heb je net niet in de gaten hoe diep het water eigenlijk is met kinderen 😅.
In Pluk van de Petteflet heb je de Torteltuin. Hier zit het vol met pratende beestjes, zoals een muizengezinnetje (papa, mama en zeven baby-muisjes), duiven, egels, kikkers etc. Het is een verwilderd stukje bos achter de Petteflet. Deze wordt in het boek bedreigt: er is een Parkmeester gekomen die een plan aan het maken is om het bos weg te halen, de bomen om te zagen en er tegels en beton te leggen.
Dit is gróót onrecht. Er woont bijvoorbeeld een gezinnetje muizen en daar lijkt de Parkmeester niet bepaald van onder de indruk. Als Pluk hem vraagt rekening te houden met deze muizen bijvoorbeeld, wordt hij vierkant uitgelachen. Dit zat Aeron duidelijk dwars bij het voorlezen. We hebben hier bij stil gestaan en we waren het er samen over eens dat we hoopten dat Pluk het kon oplossen. Het licht mocht uit en Aeron gaat slapen.
Eigenlijk is dit een heel bijzonder boek. Welke Nederlander kent het niet? Ik voelde me dan ook erg vertrouwd en verbonden met Annie MG Schmidt en onze Pluk. Het takelwagentje, de duif Dollie, de Stampertjes met hun frietjes en apenketting, het lange paard van de majoor en zelfs Zaza de kakkerlak.
Toen ik op Netflix zag dat Pluk een film heeft, uiteraard voor alle leeftijden, was dat dan ook meteen iets wat ik maar al te graag met de jongens zou delen. Ik verheugde me erop om deze samen te gaan kijken en afgelopen weekend was het dan zo ver: Zaterdagavond na het eten, tijd voor Pluk!