Morgen is het dan zo ver :)

En dat is wel grappig. We krijgen van iedereen de vraag of we niet zenuwachtig zijn. Dat zijn we gewoonweg niet. We weten welke mensen komen, mensen waar we zin in hebben. We weten globaal hoe de dag gaat lopen en dat ene woordje moeten we ook wel kunnen onthouden toch? Alles wat mis zal gaan gaat toch wel mis.

We zijn hier gewoon door de checklists aan het werken en Myrte heeft alles prima onder controle. Komt goed dus. Het wordt toch op zijn Brabants: leuke mensen is een leuke dag. Het enige waar ik me wel op betrap is dat ik nu net onderweg een paar mensen even gedesoriënteerd heb: ineens in de volle overtuiging dat ik vast vergeten ben hun namen op de lijst te zetten en ze dus ras alsnog uit te nodigen. In elk geval kreeg ik een verbaasde “maar ik heb me toch aangemeld?” terug :). In één geval zelfs dat het vermoeden er al was dat de uitnodiging per ongeluk was geweest! :P (Ik noem geen namen hoor Mark! Don’t worry!)

Kortom: ik heb er echt zin in. Wat puntjes op de i en gaan met die banaan! Overigens hadden jullie in het vorige bericht kunnen zien dat we het vrijgezellenfeest ook achter de rug hebben. Het was bijzonder gezellig! Myrte had een speurtoch uitgezet met hints naar Steph zijn jeugd en dingen uit Iris haar dagelijkse leven. Het was de bedoeling dat de mannen en vrouwen een speurtocht zouden lopen (op basis van de hint moest je raden waar je heen moest) en vervolgens daar een letter vinden om een woord te krijgen. De hints stonden op alfabetische volgorde, dus dat was en raden waar je moest zijn en een beetje een slimme route plannen. De wedstrijd was wie het eerste dat woord zou hebben: de dames of de heren. De dames hebben ongeveer vier letters verzameld en het woord geraden. De heren hadden geen idee bij het woord omdat we niet hadden gezien hoe lang het woord zou worden (dat kon je gewoon op het papiertje zien, maar uiteraard hebben we daar niet op gekeken. De heren hebben dus gewoon voortvarend een route geplanned en de speurtocht uitgelopen. Omdat we hard stapten en een slimme route hadden waren we overtuigd van onze winst. Toen we echter terugkwamen waren de dames al lange tijd binnen en hadden we duidelijk verloren. Dit is de route en de tocht die we gelopen hebben, ongeveer 7,5 kilometer. De namen van de tags zijn de hints die we kregen: Poeh, wat een eind :) Het is na de speurtocht overigens nog goed laat geworden! Dus feest was het! Bedankt daarvoor Myrte!