Kinderen

Voor het buurtfeest dit jaar had ik wat leuks bedacht voor de kinderen: We gaan naar een manege, of nóg leuker, we proberen paarden/pony’s naar ons veldje te laten komen. Ik zocht contact met een manage, maar daar kreeg ik een erg korte “Nee” van terug. Ik herinnerde me dat we vlakbij ook iets met paarden hebben, ren ik regelmatig voorbij. Misschien willen die wel? Via Google snel gevonden: het was een medisch centrum voor paarden. Sport Horses Medical Center om precies te zijn. Hmm.. Maar goed, ziet er ook wel interessant uit, zouden we er een excursie van kunnen maken? Het is leuk om je omgeving te kennen en meer op te steken over een onderwerp waar je weinig van weet! Lees verder …

Mede omdat iedereen hier thuis vakantie heeft behalve ik, wordt er best goed voor me gezorgd. Er wordt wel eens thee gebracht, of ’s middags wat snoepjes door de jongens bijvoorbeeld. Het bezorgen van dat laatste is altijd licht risicovol, we hebben ondertussen flink in de peiling dat ze wel even geteld en gevalideerd moeten worden. Lees verder …

Een vervolg op mijn vorige Gesprekken met Aeron blog, deel 2! Het is een selectie van zijn opvallendste gesprekjes in de afgelopen paar jaar, dat is zo’n beetje van 2 tot nu. Veel plezier! 😃 Ondertussen is Elias ook op de leeftijd dat hij grappige dingen begint te vertellen, daar verwacht ik binnenkort ook wel een start van! Lees verder…

Afgelopen weekend werd Elias 3 jaar. Iets waar hij toch al wel een paar weken naar uit keek. Bij steeds meer dingen gaf hij aan dat hij die voortaan goed ging doen als hij 3 was. Daarnaast was de verwachting dat hij dan ook meteen een stuk groter en sterker zou zijn en dus het meeste wel zelf zou kunnen. Lees verder…

Zondag vierden we Aeron zijn verjaardag. ’s Ochtends werd er gezongen en waren er cadeautjes. Aeron was erg blij. Eindelijk bij de grote 5. Hij is er al een tijd mee bezig, voor hem is 5 een hele leeftijd, nu is hij ineens groot! Een controle bevestigde dat dan ook: “Ik voel dat mijn tenen al een stuk groter zijn!" Daarmee kon tot na de lunch gespeeld worden met de aanwinsten, tot de kinderen zouden arriveren. Lees verder…

Afgelopen zomer vertelde buurvrouw Anke mij hoe leuk de Nintendo Switch is. Wat mij vooral verraste was hoe leuk Finn hem vond (die niet zoveel ouder dan Aeron is). Mijn verwachting dat het allemaal nog veel te moeilijk zou zijn klopte dus niet. Ik ben me er wat verder in gaan verdiepen en het is inderdaad wel een vernuftig ding hoor. Natuurlijk heb ik hem al meermalen gezien, maar nooit echt vastgehouden of bekeken. Hij blinkt vooral uit in spellen die aanpasbaar zijn voor of gemaakt zijn voor kleine kinderen. En natuurlijk een prijs die in schril contrast staat tot de andere consoles. De Nintendo Switch is beduidend veel minder duur. Lees verder…

Gisterenavond hadden we voor Valentijnsdag eens lekker sushi besteld. Nu zullen de meeste mensen weten dat Valentijnsdag met kinderen er anders uit ziet dan met zijn tweeën… Ook dit keer was dat goed merkbaar, zeker door de hoeveelheid oorlog en teleurstelling… 🤦‍♂️ Lees verder …

Spelletjes waar kinderen van leren. Een mooi idee altijd. Meestal worden ze echter snel repeterend, of zijn ze erg duur. Met name in de gadgets-hoek kan het vlot aan de prijs zijn. De ervaring leert dat €200 niets is voor een stuk “leerzaam speelgoed” met vaak een enkele toepassing. Ik zeg niet dat sommige niet de moeite waard zijn, maar het is altijd wel een spannende aankoop op die manier. Als je kind het niet leuk vindt of het snel beu is, is de teleurstelling bijzonder groot… Het was dan ook fijn om eens een stuk meer betaalbaar speelgoed te vinden dat leerzaam is. Tangiplay bereikt dit door stukjes speelgoed gemaakt te hebben welke compatible zijn met iPad en Android tablets. Daarop start je een app, welke je kan bedienen met hun speelgoed. Een leuke en slimme oplossing, waardoor je hun speelgoed kan gebruiken op je reeds aanwezige gadgets. En ook op je volgende tablet kan hij gewoon mee. Een prettig idee!

Ja, dat klinkt als een goede Suske en Wiske. Ik heb even gezocht en ben verrast dat hij niet bestaat. Maar vandaag kwamen wij in aanraking met “De vriendelijke veerman”, die werkt op het pontje Lith - Alphen. We waren in de buurt aan het Geocachen met de jongens, waardoor we 2 keer over deze pont “moesten”. “Moesten” want dat is natuurlijk altijd een feest voor de jochies. En vandaag op de terugweg al helemaal!

Aeron was in april jarig. Een grote domper, want zijn feestje ging niet door, Corona was net groot gestart en er was geen uitzicht op verbetering. Zijn feestje werd op de lange baan geschoven en we hebben vrijwel niemand gezien. Zo jong als hij is had hij dat gelukkig ook niet helemaal door, dus ’s ochtends zingen, kaarsjes uitblazen en een aantal cadeautjes die mensen gestuurd hadden openen was meer dan prima!

Dat was hem, het eerste “jaar” Scouting voor Aeron, in zijn groep de Bevers. Hij heeft er maar kort op gezeten door de hele Covid-19 ellende. Na zijn tweede introductiedag werd de Scouting gestopt door Corona. Dat vond hij erg jammer, evenals natuurlijk iedereen. Na verloop van tijd ging de Scouting in Heesch verder, toen de maatregelen voor Corona hier en daar wat afgevlakt werden. Gezien de berichten van de overheid omtrent jonge kinderen hadden ze gekozen om de kinderen te laten komen, maar enkel buiten te ontvangen en buiten te spelen. Kinderen moesten hun eigen drinken voortaan meenemen en dan zou het naar RIVM maatstaven moeten werken. Kinderen mogen samen naar school en naar de opvang, onderling doen die al alles samen. Volwassen zijn (en hebben!) vooral het risico. Stukje toewijding van de leiding dus dat ze de Scouts weer lieten komen.

Wie heeft er niet mee gespeeld terwijl hij of zij opgroeide! Na de Duplo komt in toenemende moeilijkheid de Lego. En tegenwoordig is die keuze behoorlijk uitgebreid met onder meer Lego City en Lego Friends. Alhoewel Aeron niet super veel met de Duplo bezig was kan hij echt graag en lang met mij aan de Lego bouwen. Het vergt overigens veel van hem: de kleine blokjes en friemeltjes, de precisie, het geduld en de concentratie zijn voor deze net vierjarige wisselend op te brengen. De ene Lego-sessie duurt tien minuten, de andere tweeëneenhalf uur.

Voor Sinterklaas hadden de jongens een “fototoestel” van Paw-patrol gehad. Het was een plastic vierkant doosje met een druk-knop. In werkelijkheid was het helemaal niets meer. Beiden maken er toch veel gebruik van. Er wordt wat af gefotografeerd met dat ding, al tijden. Ze blijven het leuk en interessant vinden. De laatste tijd begint dat bij Aeron wat te verschuiven: Aeron vraagt steeds vaker om onze telefoon om een foto te maken. Ook wanneer we zijn wandelen als hij wat ziet. Deze interesse houdt al lang aan, dus ik had maar eens besloten die een kans te geven.

Dat was hem, de vakantie. Een week lang vrij met zijn allen thuis. Eigenlijk waren er dan ook maar 2 opties: Thuis dingen doen Wandelen in een rustig niet zo populair natuurgebied (je wil toch andere mensen nog vermijden).

Hier wat recente gesprekjes met Aeron.

Toen was Aeron jarig! Wat een heugdelijk moment: 4 jaar! Eindelijk al die dingen die hij zo graag wil gaan doen. Scouting, basisschool, een groot kinderfeestje, de familie. Maar helaas, zoals menig kind is zijn verjaardag door Corona wat soberder geworden. Natuurlijk hebben vele kinderen dit nu, jammer. Maar gelukkig hebben we er een leuke dag van kunnen maken, geholpen door veel leuke mensen!

Iedere morgen komt Aeron om 7:00 uur naar onze slaapkamer, want dan staat zijn “klok” op het zonnetje. Dat is het signaal dat hij uit zijn bed mag! Hij komt ons dan vertellen dat hij wakker is, dat het zonnetje er is en dat het buiten licht is. Dat alles vertelt hij in de deuropening, met zijn armen vol knuffels welke hij bij heeft om de wereld vrolijk te stemmen. Deze zijn bedoeld als volgt: Aeron heeft een duidelijk vooropgezet idee van wie welke knuffel toegewezen krijgt. Na de toespraak komt hij deze geven. Wanneer we de toegewezen knuffel hebben aangepakt komt hij er bij liggen. Soms lief bij mij, soms lief bij Iris. Meestal houdt hij dat circa 5 minuten vol voor hij naar beneden wil.

Na weer braaf een hele week binnen gebleven te zijn was ik wel echt even toe aan wat anders! Dus zijn we lekker vroeg naar de Maasduinen geweest. Het werd nog snel erg warm, best lekker! De geur van het naaldbos, de hei en het stuifzand doet dan behoorlijk goed 😎. Dit keer was anders dan onze normale wandelingen. Aeron liep niet achteraan te balen of hoefde niet getild te worden. Hij vond alles leuk en interessant en had 1001 vragen over alles. Er waren veel Citroenvlinders welke soms ook tegen Aeron aan fladderden, of zelfs zijn hoofd of schouder gingen zitten. We deden alsof het telkens dezelfde was die tegen hem aanbotste of bij hem kwam zitten, zodat Aeron overtuigd was dat hij een vlindervriendje had! Dat maakte de aandacht voor deze vlinders nog veel groter. Hoogtepunt was dat Aeron op afstand de struiken in riep waar we woonden (“in een huis bij Oma in de buurt!") zodat ze eens konden komen spelen 😁, dat was echt heel grappig en lief.

Kok Aeron heeft pannenkoeken voor de lunch, in #sligro tenue

Soms heb je net niet in de gaten hoe diep het water eigenlijk is met kinderen 😅. In Pluk van de Petteflet heb je de Torteltuin. Hier zit het vol met pratende beestjes, zoals een muizengezinnetje (papa, mama en zeven baby-muisjes), duiven, egels, kikkers etc. Het is een verwilderd stukje bos achter de Petteflet. Deze wordt in het boek bedreigt: er is een Parkmeester gekomen die een plan aan het maken is om het bos weg te halen, de bomen om te zagen en er tegels en beton te leggen. Dit is gróót onrecht. Er woont bijvoorbeeld een gezinnetje muizen en daar lijkt de Parkmeester niet bepaald van onder de indruk. Als Pluk hem vraagt rekening te houden met deze muizen bijvoorbeeld, wordt hij vierkant uitgelachen. Dit zat Aeron duidelijk dwars bij het voorlezen. We hebben hier bij stil gestaan en we waren het er samen over eens dat we hoopten dat Pluk het kon oplossen. Het licht mocht uit en Aeron gaat slapen.

De jongens zijn beiden redelijk op en willen nog Sesamstraat op TV kijken. Ik besluit “grappig” te zijn en zeg tegen de jongens: “Sorry, de batterijen zijn, op, geen tv vanavond!…” en maak me klaar voor de explosie. Ze kijken me allebei suf aan en Aeron zegt: “Oh, dan kijken we wel op de tablet”. Wat een blindganger 😅, ze zijn echt al iets te wijs… “Of maakte je een grapje papa?” “Ja, dat was een grapje 😄” “Ik vind grapjes grappig…”

Afgelopen weekend was het weer zo ver. Voor de zoveelste keer als naïeve goedgelovige sukkel weer in de toverwereld van Ikea beland. Dit keer gesponsord door het praktische inschattingsvermogen van Iris overigens… Elias begint langzaam aan een beetje zijn bedje uit te groeien. Het kan nog wel een tijdje, maar je merkt dat hij ook wel heel graag op Aeron zijn bed zou willen liggen (demonstreert hij regelmatig). Tijd om eens een groter bed aan te schaffen dus! Iris had al snel besloten dat hij gewoon dezelfde kreeg als Aeron. Aeron heeft een normaal bed, met 2 rijdende lades eronder (nu ja, meer 2 bakken met wieltjes) en een poef om op te zitten en voor te lezen. Leek me prima, dus mijn vaya con dios gegeven.

Dit vliegtuig vertrekt, handen binnenboord svp! #kinderen #doos 😄

Nu we bijna 2 weken thuis zijn door Corona (verkoudheidsverschijnselen gehad en Brabander), gaat het allemaal best nog wel prima. Natuurlijk is het verre van ideaal dat thuis werken, maar we redden het wel, er zijn ergere dingen te bedenken. Voor de kinderen is het wel pittig. Alhoewel ze in de tuin kunnen en wel actief zijn, zitten ze toch ook thuis gevangen. Dat met ouders die ook proberen tussendoor werk te verzetten en die af en toe ook streng kunnen zijn. Het is moeilijk je te gedragen wanneer je weinig andere kinderen ziet en je speelgoed wel een beetje bekend is. Ik herinnerde me dat ik boven nog een doos met oude boeken heb liggen, afkomstig van de verhuizing van mijn moeder. Daarin zaten ook Lekturama luisterboeken. De casettebandjes zijn we natuurlijk al lang kwijt, verder vraag ik me ook af waar ik ze op af zou moeten spelen… 🙄

Vandaag ging Aeron voor het eerst naar de Scouting. Hij mocht gaan kijken en meedoen bij de Bevers. Iets waar hij al een tijd naar uitkeek, alhoewel hij het niet helemaal begreep. Maar: buiten spelletjes doen met andere kinderen leek hem wel wat 😄. Nu het vandaag dan zo ver was ben ik Aeron weg gaan brengen. Wel een beetje raar en spannend: hij komt er voor het eerst, kent er niemand en ik laat hem direct achter.