Zoals 99% van de rest van de wereld draaide ik mijn thuis netwerk op de IP-reeks 192.168.1.x. Normaliter geen probleem, het is er voor gemaakt. Deze reeks is op internet gemaakt om niet te conflicteren. Bij Always-on VPN op clients loop je er echter tegenaan dat dat niet routeert wanneer het gasten netwerk waar je mee verbindt dezelfde reeks heeft. Tijd om naar een willekeurige 10.x.x.x reeks te migreren dus. Iets wat ik al lang voor me uit aan het schuiven was omdat er vast dingen hard op IP adressen geconfigureerd zullen zijn. Dus overstappen van netwerkreeks betekent goed nadenken, goed voorbereiden en daarna onvermijdelijk puin ruimen. Afhankelijk van hoe goed je nagedacht hebt zal de hoeveelheid meer of minder zijn 😅.
Een hele tijd geleden alweer is CrashPlan ermee opgehouden. Dit was een perfecte backup-dienst. Het lidmaatschap was goed betaalbaar en de software meer dan fatsoenlijk. We hadden een family-plan, dat wil zeggen een gezins-abonnement en gebruikten dit met veel plezier.
Dit was een serieus probleem voor mij en heel wat anderen toen ze lieten weten dat ze gingen stoppen met de consumentenmarkt. Dat deed goed pijn! Hoe nu verder dan? Het eerste probleem werd het “Waar” en het tweede probleem werd het “Hoe?".
Ja, met zo’n titel kan ik de blog eigenlijk wel kort houden 😋. Het was een goed gevuld weekend.
Zwemmen en de verjaardag van Vesper Eerst begonnen we met zwemmen op de zaterdagmorgen, dat is vaste prik. Het was vrij zwemmen en dit keer heb ik op aanwijzing van de juffrouw met Aeron in het diepe dingen van de bodem opgedoken. Vond hij erg spannend, maar hij was er ook erg mee in zijn nopjes dat het hem gelukt was. Verder was het leuk om een keer tegelijk met Elias in het water te liggen!
Na het zwemmen was het snel door naar Utrecht waar Vesper haar verjaardag vierde voor de familie. Het was erg gezellig en Vesper had erg veel leuke cadeaux gehad. Ondermeer een felbegeerde Paw Patrol auto (bovenaan dit stukje). Voor Oma is een nieuwe foto van de kleinkinderen gemaakt (vinden we natuurlijk allemaal leuk).
Duh-Events had besloten om Player 1 te sponsoren met een prijs. Player 1 belooft de grootste gaming quiz van Nederland te zijn:
40 teams, 170 deelnemers, 4 game-battles, 5 rondes, 1 finalespel en 18 teamprijzen. Kortom, het wordt een avond om niet snel te vergeten.
Daarmee adverteerden ze. Klinkt leuk right? Omdat Duh bijdroeg mochten we dus ook met een team inschrijven. Snel vormde zich een groepje: Stefan, Tom, Chris, Jean-Pièrre en ik. Jeroen wilde ook mee, maar was helaas verhinderd.
Woensdagmiddag vertrok ik bij de afbouw van CampZone. Stefan bleef er nog een uurtje of anderhalf bij om te zien dat ook P&G, die enkel nog wat inpakwerk hadden, ook prettig naar huis vertrokken. Dat bleek anders uit te vallen, dus zij vertrokken pas om 21:00 uur ofzo :(. Maar daarmee is het wel weer allemaal succesvol afgerond. Wat een onderneming blijft het toch. Ieder jaar zie ik er enorm tegenop. Het is een hele bak werk met iedere dag hectiek. Dan ook Aeron er ondertussen bij en een vouwwagen. Zoveel dat moet gebeuren en zoveel dat mis kan gaan. Sommige dingen moeten we ook echt ter plaatse bekijken, omdat je op voorhand niet eens goed in kan schatten wat je ermee wil doen.
Zoals in de vorige nieuwspost al kort aangestipt hebben we dit jaar een toevoeging aan CampZone: een makerspace (oftewel een ruimte om in gezelligheid te solderen). Ik zelf ben de trotse bezitter van een handleiding en alle onderdelen om een 8x8x8 (dat is 512 lampjes dames en heren!) led-kubus te maken. Dit project heb ik al enige jaren liggen. Ik kom er niet aan toe. Aan de ene kant omdat ik het druk heb, aan de andere kant omdat ik er tegenop zie.
Dit jaar ben ik voor de 15e keer op rij een onderdeel van de organisatie van CampZone. Dat is een behoorlijke opgaaf. CampZone is nooit af en je zou eigenlijk op ieder moment tijd kunnen steken in het evenement. Dat is een wat pittig huwelijk. Ja, want je bent wel een beetje veroordeeld. Het is een zware verplichting die veel met zich mee brengt aan werk, verantwoordelijkheden en problemen. Dit is een zware last, een subliem leuke puzzel, prettig vermaak, leerzaam, stom vermoeiend en irritant op zijn tijd.
Het is ondertussen weer een aantal weken geleden, maar half december ben ik met Tom en Gerrit naar RevSpace gegaan, een ontmoetingsplaats voor hackers en tinkerers. Iets wat al geruime tijd op de agenda stond (ik zou ondermeer nog bij Bitlair op bezoek gaan) en wat ik ook echt interessant vind. Ik houd wel van frotten. Mijn liefde zit voornamelijk in klieren met software en services, naast eenvoudige soldeerwerkjes of reparaties.
Dag 2 van de challenge en het wordt er echt niet makkelijker van! Dit is ook echt weer een onmogelijke vraag!!! :D Waarom zijn dit soort dingen toch zo lastig! Er zijn zulke verschrikkelijk goede schrijvers waar ik alles van lees en wil lezen! Neem een Tom Clancy, Stephen King, Dean Koontz, Richard Kadrey, Leona Wisoker, Anne Rice, Frank Herbert, William Gibson, Weiss en Hickman, Orson Scott Card, Douglas Adams, Scott Adams, Neil Gaiman, etc!
Tjonge, wat heb ik twee volle weekends gehad. En geen tijd om te bloggen. Maar ik wilde dit toch inhalen, vooral omdat ik het zelf nog wil kunnen teruglezen :). Dus jup, deze is niet heel actueel, maar voor mij wel :). Het vorige weekend was goed gevuld. Voor het eerst in lange tijd had ik weer eens besloten mee te gaan (na lang aandringen van Freddy, Kim, Sandra en Andries) naar Fortarock XL.
Vroegâh, toen er nog echte originele games gemaakt werden en alles beter was. Je weet het vast nog wel. Toen games nog origineel waren, inventief, innovatief zonder een wedstrijd in technologie te zijn, maar in gameplay. Toen content en genres nog uitgevonden werden. Weten we het nog? In die tijd werden klassiekers geboren. Zo ook XCOM (UFO, Enemy Unknown). Deze heeft een paar succesvolle delen uitgebracht, waar ik bijzonder van genoten heb.
Vroegâh, toen er nog echte originele games gemaakt werden en alles beter was. Je weet het vast nog wel. Toen games nog origineel waren, inventief, innovatief zonder een wedstrijd in technologie te zijn, maar in gameplay. Toen content en genres nog uitgevonden werden. Weten we het nog? In die tijd werden klassiekers geboren. Zo ook XCOM (UFO, Enemy Unknown). Deze heeft een paar succesvolle delen uitgebracht, waar ik bijzonder van genoten heb.
Dat was hem weer. 2012 is achter de rug, afgerond en klaar. En het jaar eindigt bij ons altijd in een nieuwjaarslan. Dit is bij mij thuis. Helaas is er dan ook maar beperkte ruimte, dus veel mensen kunnen we niet uitnodigen. Het is ook een traditie die ondertussen wel erg veel jaren loopt, ik denk op zijn minst een jaar of 7, gestart door Chris en Lianne. We gebruiken de tijd om vooral buiten het organiseren van evenementen gewoon zelf nog eens zonder zorgen te lannen en gezamenlijk dingen te doen waar we op onze evenementen niet meer aan toe komen.
Herman vroeg of ik een review wilde schrijven over de Samsung Galaxy S2. De reden van deze vraag was zodat hij straks meteen aan de gang zou kunnen met zijn zojuist gekochte S2, welke eerdaags wel op de mat zal liggen. Vandaar mijn besluit om in plaats van een review vooral een stuk te schrijven over mijn gebruik van deze foon :D.
Rooten of niet rooten? Dat is meteen de eerste vraag die ik had.
Jeetje, dit zijn er best veel. Underrated is ook een lastige term naar mijn mening. Underrated is niet genoeg gespeeld, slecht beoordeeld, maar misschien ook niet voldoende erkend voor wat ze de gamewereld hebben gebracht? Ik heb in ieder geval aan dit artikel geforceerd een einde moeten brengen, want ik kan nog wel veel meer games bedenken die wat mij betreft onterecht niet als grondleggers, uitvinders of de echte start worden erkend.
Dat was het weekend dan. Ik kan wel zeggen dat ik er aan toe was. We hadden echt veel slaap nodig, we waren echt nog brak van de nieuwjaarslan het weekend ervoor. Alles in huis moest nog opgeruimd worden, tafels en spullen weer uit elkaar, het meeste weer naar boven. Schoonmaken, opruimen, opruimen en opruimen. Vrijdag hebben Iris en ik bij Freddy en Kim gezeten. Daar hebben we de bizarre, maar erg leuke film “I ♥ Huckabees” gekeken.
Dat was hem dan. De start van het nieuwe jaar, het einde van het vorige. Zoals altijd hadden we dit jaar weer de nieuwjaarslan, welke ooit in het leven geroepen is om de CampZone site live te brengen wanneer het nieuwe jaar zich aandient. Het is een fijne traditie om iedereen zoveel mogelijk bij elkaar te hebben en samen over de nieuwe website te gaan en dingen te fixen, corrigeren en aanvullen.
Zoals ik in mijn COD: Black Ops stukje al had aangegeven had ik besloten een nieuwe PC aan te schaffen, of mijn PC flink te upgraden. Alhoewel met de patches van CoD alles al een stuk beter ging was het gewoon echt hoog tijd. Vooral Battlefield Bad Company 2 en Black Ops werden ondertussen echt te zware en vertraagde spellen. Dit leek vooral aan mijn CPU te liggen, mijn GTX 260 zou het nog wel moeten trekken.
Gisteren was een drukke dag. ’s Ochtends vroeg op, met Andries en Stefan naar HCC!Digitaal. Daarna door naar de housewarming van Glenn en Claudia en daarna naar de film in Tilburg: Due Date met Andries, Sandra, Stefan, Joost en natuurlijk Iris. De verwachtingen van deze film waren best hoog: 2 goed bekende acteurs die beiden al meer dan eens hebben laten zien dat ze voor kwaliteit staan. Helaas bleek de praktijk anders… De film start met een zakenman die onderweg naar zijn vrouw is die op het punt staat een keizersnede te krijgen.
Komende zaterdagavond (2/10) houd ik zoals een aantal al weten een Dudesons avond. Voor de mensen die de Dudesons niet kennen: het is minder spannend dan Jackass. Waar je bij Jackass jezelf de vraag stelt of het goed af zal lopen, is het bij de Dudesons meer dan duidelijk dat het niet goed zal af lopen, de vraag is eerder hoe gruwelijk precies… En vaak blijkt het dan ook echt gruwelijk….
Nee, ik ben het nog niet beu. We zijn gewoon echt moe :D De nacht voor het huwelijk heb ik raar genoeg geen oog dicht gedaan. Dat het op de huwelijksnacht 2:00 uur was voor alle visite weg was is ook geen verrassing. De volgende ochtend moest ik echter om 8:00 uur beginnen. Donderdag avond was het een eind opruimen en uitzoeken. De volgende ochtend weer 8:00 uur en een hoop werk inhalen.
En voor ik het vergeet. Morgen trouw ik dus met Iris. Ben behoorlijk moe nu, we moeten er maar snel in, want het is vroeg dag. Iris moet om 7:30 uur bij de kapper zijn. Ik als jongen moet tegen mijn verwachtingen in ook bij de kapper verschijnen volgens mijn kapper. Gratis en binnen 3 minuten klaar fluisterde hij me nog in :). De ringen zijn geregeld, gadgets voor morgen liggen klaar, Myrte heeft de planning en de spullen.
Ik ben er dan toch eindelijk ingestonken… Twitter. En, nog erger: Ik vind het nog leuk ook! Ik wilde er oorspronkelijk op om wat onderwerpen te volgen en ook als extra platformen voor onze evenementen.
Na kort gebruik en de implementatie van de plugin van Pidgin ontdekte ik al snel dat het voor mij ging functioneren als een soort slowchat. Een open chat waar iedereen, ook onbekenden, op kunnen reageren. En dat blijkt wel heel leuk te zijn.