Voor het buurtfeest dit jaar had ik wat leuks bedacht voor de kinderen: We gaan naar een manege, of nóg leuker, we proberen paarden/pony’s naar ons veldje te laten komen. Ik zocht contact met een manage, maar daar kreeg ik een erg korte “Nee” van terug. Ik herinnerde me dat we vlakbij ook iets met paarden hebben, ren ik regelmatig voorbij. Misschien willen die wel?
Via Google snel gevonden: het was een medisch centrum voor paarden. Sport Horses Medical Center om precies te zijn. Hmm.. Maar goed, ziet er ook wel interessant uit, zouden we er een excursie van kunnen maken? Het is leuk om je omgeving te kennen en meer op te steken over een onderwerp waar je weinig van weet!
Lees verder …
Een vervolg op mijn vorige Gesprekken met Aeron blog, deel 2! Het is een selectie van zijn opvallendste gesprekjes in de afgelopen paar jaar, dat is zo’n beetje van 2 tot nu. Veel plezier! 😃
Ondertussen is Elias ook op de leeftijd dat hij grappige dingen begint te vertellen, daar verwacht ik binnenkort ook wel een start van!
Lees verder…
Zondag vierden we Aeron zijn verjaardag. ’s Ochtends werd er gezongen en waren er cadeautjes. Aeron was erg blij. Eindelijk bij de grote 5. Hij is er al een tijd mee bezig, voor hem is 5 een hele leeftijd, nu is hij ineens groot! Een controle bevestigde dat dan ook: “Ik voel dat mijn tenen al een stuk groter zijn!" Daarmee kon tot na de lunch gespeeld worden met de aanwinsten, tot de kinderen zouden arriveren.
Lees verder…
Afgelopen zomer vertelde buurvrouw Anke mij hoe leuk de Nintendo Switch is. Wat mij vooral verraste was hoe leuk Finn hem vond (die niet zoveel ouder dan Aeron is). Mijn verwachting dat het allemaal nog veel te moeilijk zou zijn klopte dus niet.
Ik ben me er wat verder in gaan verdiepen en het is inderdaad wel een vernuftig ding hoor. Natuurlijk heb ik hem al meermalen gezien, maar nooit echt vastgehouden of bekeken. Hij blinkt vooral uit in spellen die aanpasbaar zijn voor of gemaakt zijn voor kleine kinderen. En natuurlijk een prijs die in schril contrast staat tot de andere consoles. De Nintendo Switch is beduidend veel minder duur.
Lees verder…
Op de bovenste boekenplank op Aeron zijn slaapkamer staat een roze kluis. Die staat er al vanaf het eerste moment dat het Aeron zijn slaapkamer werd. Sterker nog, hij stond er al lang voor het Aeron zijn slaapkamer werd. We hadden deze namelijk als huwelijkscadeau van Tom gehad. Een leuke puzzel en een uitdaging, erg lang geleden!
Lees verder…
We hebben thuis een Nespresso apparaat. Ik ben daar erg content mee, het is echt wel lekkere koffie. Maar door COVID-19 is er wel wat veranderd: Waar deze eerst als luxe aanwezig was voor hier en daar een lekker bakje, is hij met het lange thuiswerken ineens een erg centrale rol gaan vervullen. Van luxe is hij naar basis en stevig gebruik gegaan.
En daar begint het dan te wringen. Je gebruikt heel wat cupjes en die zijn niet bepaald goed voor het milieu. Je kan ze in zakken verzamelen en dan betaald terug sturen naar Nespresso, die ze dan recyclen. Of en hoe heb je weinig zicht op en uiteraard ook geen kennis van.
Naast dat het onpraktisch is om afval te verzamelen en op te sturen kost het dus ook gewoon geld. Dat moet toch anders kunnen?
Lees verder…
Joost vroeg me tijdens pakjesavond en passant of ik mee deed aan de Advent of Code. Dit is een jaarlijks terugkerende puzzel die in december iedere dag een nieuwe puzzel vrij geeft in een doorlopend verhaal natuurlijk helemaal gericht op de kerst. Het zijn puzzel-vragen waarvoor je zal moeten programmeren (maakt niet uit in welke taal, men vraagt enkel het antwoord).
Ik houd altijd enorm van deze puzzels en deed hier eerdere jaren ook aan mee. Dit keer had ik hem echter over het hoofd gezien. Zondag lekker aan begonnen en reeds 11 van de puzzels ingehaald!
Ja, dat klinkt als een goede Suske en Wiske. Ik heb even gezocht en ben verrast dat hij niet bestaat. Maar vandaag kwamen wij in aanraking met “De vriendelijke veerman”, die werkt op het pontje Lith - Alphen. We waren in de buurt aan het Geocachen met de jongens, waardoor we 2 keer over deze pont “moesten”. “Moesten” want dat is natuurlijk altijd een feest voor de jochies. En vandaag op de terugweg al helemaal!
Deze week ben ik begonnen met een vrije dag. Omdat de jongens nog in hun laatste week vakantie zitten leek het me leuk om nog wat te doen en een dagje voor ze vrij te nemen. Lisette had een tegoedbon voor een dagje uit en toen we zagen waar we heen konden was de keuze snel gemaakt: Het Spoorwegmuseum!
Aeron was in april jarig. Een grote domper, want zijn feestje ging niet door, Corona was net groot gestart en er was geen uitzicht op verbetering. Zijn feestje werd op de lange baan geschoven en we hebben vrijwel niemand gezien.
Zo jong als hij is had hij dat gelukkig ook niet helemaal door, dus ’s ochtends zingen, kaarsjes uitblazen en een aantal cadeautjes die mensen gestuurd hadden openen was meer dan prima!
Dat was hem dan, de zomervakantie van 2020! Een vakantie waar ik goed naar uitgezien had nadat de mei-vakantie voor ons (en de rest van de wereld) in het water viel. En eigenlijk is het een goede vakantie geweest. Een overzichtje van gebeurtenissen in een ogenschijnlijk lange blog, maar het zijn vooral plaatjes 😁:
Uitjes Ardennen in België CampZone Online Verjaardag Weekend Cadzand voor Astrids verjaardag Paul op visite ’t Natte Laand
Yes! Ik ren weer 💪! Ik durf het nu wel te delen, het zit eindelijk ver genoeg in mijn systeem. Dit is een van die dingen die zo moeilijk zijn om op te pakken dat je steeds voorzichtiger wordt met het delen met anderen. Maar ook in je eigen verwachtingen.
Rennen blijft een uitdaging die veel afhangt van je ritme en veel vraagt van je doorzettingsvermogen. Ik vind het altijd een erg dubbele sport.
Je bent ITer, of je bent het niet… (TL;DR op het eind)
Ik heb er al eerder wat over geschreven, ik heb een Dream Machine van het merk UniFi welke dienst doet als router, wifi, internet gateway en firewall thuis. Deze heb ik niet zo lang geleden gekocht en bevalt super. Het enige wat me minder bevalt is dat hij na een kleine 2 maanden stopte met werken. Ik stond ’s ochtends op en merkte dat ik geen wireless netwerk meer had thuis. Ik heb alles geprobeerd, maar kreeg er geen leven meer in. Terug gestuurd naar de winkel voor garantie. Bij de winkel deed hij het echter wel (wellicht omdat hij gewoon lang had uitgestaan) en ze hebben hem dus gewoon weer terug gestuurd. Dat voelt toch een beetje naar: Wat was het dan? En gaat het dus straks weer mis?
Dat was hem, de vakantie. Een week lang vrij met zijn allen thuis. Eigenlijk waren er dan ook maar 2 opties:
Thuis dingen doen Wandelen in een rustig niet zo populair natuurgebied (je wil toch andere mensen nog vermijden).
Toen was Aeron jarig! Wat een heugdelijk moment: 4 jaar! Eindelijk al die dingen die hij zo graag wil gaan doen. Scouting, basisschool, een groot kinderfeestje, de familie. Maar helaas, zoals menig kind is zijn verjaardag door Corona wat soberder geworden. Natuurlijk hebben vele kinderen dit nu, jammer. Maar gelukkig hebben we er een leuke dag van kunnen maken, geholpen door veel leuke mensen!
Iedere morgen komt Aeron om 7:00 uur naar onze slaapkamer, want dan staat zijn “klok” op het zonnetje. Dat is het signaal dat hij uit zijn bed mag! Hij komt ons dan vertellen dat hij wakker is, dat het zonnetje er is en dat het buiten licht is. Dat alles vertelt hij in de deuropening, met zijn armen vol knuffels welke hij bij heeft om de wereld vrolijk te stemmen. Deze zijn bedoeld als volgt: Aeron heeft een duidelijk vooropgezet idee van wie welke knuffel toegewezen krijgt.
Na de toespraak komt hij deze geven. Wanneer we de toegewezen knuffel hebben aangepakt komt hij er bij liggen. Soms lief bij mij, soms lief bij Iris. Meestal houdt hij dat circa 5 minuten vol voor hij naar beneden wil.
Na weer braaf een hele week binnen gebleven te zijn was ik wel echt even toe aan wat anders! Dus zijn we lekker vroeg naar de Maasduinen geweest. Het werd nog snel erg warm, best lekker! De geur van het naaldbos, de hei en het stuifzand doet dan behoorlijk goed 😎.
Dit keer was anders dan onze normale wandelingen. Aeron liep niet achteraan te balen of hoefde niet getild te worden. Hij vond alles leuk en interessant en had 1001 vragen over alles. Er waren veel Citroenvlinders welke soms ook tegen Aeron aan fladderden, of zelfs zijn hoofd of schouder gingen zitten.
We deden alsof het telkens dezelfde was die tegen hem aanbotste of bij hem kwam zitten, zodat Aeron overtuigd was dat hij een vlindervriendje had! Dat maakte de aandacht voor deze vlinders nog veel groter. Hoogtepunt was dat Aeron op afstand de struiken in riep waar we woonden (“in een huis bij Oma in de buurt!") zodat ze eens konden komen spelen 😁, dat was echt heel grappig en lief.
Soms heb je net niet in de gaten hoe diep het water eigenlijk is met kinderen 😅.
In Pluk van de Petteflet heb je de Torteltuin. Hier zit het vol met pratende beestjes, zoals een muizengezinnetje (papa, mama en zeven baby-muisjes), duiven, egels, kikkers etc. Het is een verwilderd stukje bos achter de Petteflet. Deze wordt in het boek bedreigt: er is een Parkmeester gekomen die een plan aan het maken is om het bos weg te halen, de bomen om te zagen en er tegels en beton te leggen.
Dit is gróót onrecht. Er woont bijvoorbeeld een gezinnetje muizen en daar lijkt de Parkmeester niet bepaald van onder de indruk. Als Pluk hem vraagt rekening te houden met deze muizen bijvoorbeeld, wordt hij vierkant uitgelachen. Dit zat Aeron duidelijk dwars bij het voorlezen. We hebben hier bij stil gestaan en we waren het er samen over eens dat we hoopten dat Pluk het kon oplossen. Het licht mocht uit en Aeron gaat slapen.
De jongens zijn beiden redelijk op en willen nog Sesamstraat op TV kijken. Ik besluit “grappig” te zijn en zeg tegen de jongens: “Sorry, de batterijen zijn, op, geen tv vanavond!…” en maak me klaar voor de explosie.
Ze kijken me allebei suf aan en Aeron zegt: “Oh, dan kijken we wel op de tablet”.
Wat een blindganger 😅, ze zijn echt al iets te wijs…
“Of maakte je een grapje papa?”
“Ja, dat was een grapje 😄”
“Ik vind grapjes grappig…”
Afgelopen weekend was het weer zo ver. Voor de zoveelste keer als naïeve goedgelovige sukkel weer in de toverwereld van Ikea beland. Dit keer gesponsord door het praktische inschattingsvermogen van Iris overigens… Elias begint langzaam aan een beetje zijn bedje uit te groeien. Het kan nog wel een tijdje, maar je merkt dat hij ook wel heel graag op Aeron zijn bed zou willen liggen (demonstreert hij regelmatig). Tijd om eens een groter bed aan te schaffen dus!
Iris had al snel besloten dat hij gewoon dezelfde kreeg als Aeron. Aeron heeft een normaal bed, met 2 rijdende lades eronder (nu ja, meer 2 bakken met wieltjes) en een poef om op te zitten en voor te lezen. Leek me prima, dus mijn vaya con dios gegeven.
Nu we bijna 2 weken thuis zijn door Corona (verkoudheidsverschijnselen gehad en Brabander), gaat het allemaal best nog wel prima. Natuurlijk is het verre van ideaal dat thuis werken, maar we redden het wel, er zijn ergere dingen te bedenken.
Voor de kinderen is het wel pittig. Alhoewel ze in de tuin kunnen en wel actief zijn, zitten ze toch ook thuis gevangen. Dat met ouders die ook proberen tussendoor werk te verzetten en die af en toe ook streng kunnen zijn. Het is moeilijk je te gedragen wanneer je weinig andere kinderen ziet en je speelgoed wel een beetje bekend is.
Ik herinnerde me dat ik boven nog een doos met oude boeken heb liggen, afkomstig van de verhuizing van mijn moeder. Daarin zaten ook Lekturama luisterboeken. De casettebandjes zijn we natuurlijk al lang kwijt, verder vraag ik me ook af waar ik ze op af zou moeten spelen… 🙄