Het fijne aan thuiswerken is dat onze in-house top-kok af en toe wat komt brengen. Hier komt hij een zojuist zelf gemaakt appel-cakeje brengen. Let wel op de stukken eruit: de kok moest 2 verdiepingen omhoog en het is zo lekker dat er hier en daar wat steekproefjes gehouden zijn… 😋
Thor is een studievereniging van de TU/e. Deze zijn zeer actief. Ondermeer op CampZone zijn deze altijd duidelijk en goed vertegenwoordigd. De laatste jaren dan ook als Field Admins, een erg leuke toevoeging.
In het dagelijkse leven werk ik bij ON2IT. ON2IT is een Zero Trust Innovator, ofwel zeer actief in de cybersecurity. Wij zijn een relatief wat kleiner bedrijf, zeker tegen de ultra grote consultancy clubs om ons heen. Toch hebben we een groot en indrukwekkend klantenbestand. We bieden kennis en meerwaarde die gezien wordt en gelukkig worden we veel gevraagd!
Werven daarentegen gaat wat lastiger: De grote clubs staan overal bizar groot vertegenwoordigd met een reclamebudget en wervingsbudget waar je u tegen zegt. Daar wil je eigenlijk geen wedstrijdje tegen doen. Dan heb je niets en is de portemonnee zo leeg.
Vandaag ging Aeron voor het eerst naar de Scouting. Hij mocht gaan kijken en meedoen bij de Bevers. Iets waar hij al een tijd naar uitkeek, alhoewel hij het niet helemaal begreep. Maar: buiten spelletjes doen met andere kinderen leek hem wel wat 😄. Nu het vandaag dan zo ver was ben ik Aeron weg gaan brengen. Wel een beetje raar en spannend: hij komt er voor het eerst, kent er niemand en ik laat hem direct achter.
Ja, met zo’n titel kan ik de blog eigenlijk wel kort houden 😋. Het was een goed gevuld weekend.
Zwemmen en de verjaardag van Vesper Eerst begonnen we met zwemmen op de zaterdagmorgen, dat is vaste prik. Het was vrij zwemmen en dit keer heb ik op aanwijzing van de juffrouw met Aeron in het diepe dingen van de bodem opgedoken. Vond hij erg spannend, maar hij was er ook erg mee in zijn nopjes dat het hem gelukt was. Verder was het leuk om een keer tegelijk met Elias in het water te liggen!
Na het zwemmen was het snel door naar Utrecht waar Vesper haar verjaardag vierde voor de familie. Het was erg gezellig en Vesper had erg veel leuke cadeaux gehad. Ondermeer een felbegeerde Paw Patrol auto (bovenaan dit stukje). Voor Oma is een nieuwe foto van de kleinkinderen gemaakt (vinden we natuurlijk allemaal leuk).
Zoals in het eerdere artikel beschreven zijn we druk met Pluk van de Petteflet. Het loopt best leuk: Aeron heeft veel onthouden van de film en anticipeert vaak op wat komen gaat. Wel gaat dit vaak nog gepaard met grote verontwaardiging en boosheid, wanneer mevrouw Helderder het torenkamertje van Pluk afpakt bijvoorbeeld. Maar hij kan er ook leuk over praten en zijn mening geven onder het voorlezen waardoor het ontspannen genoeg blijft.
Afgelopen weekend liep anders dan gepland! Dat heb je ooit zullen we maar zeggen. Allereerst vierden we de verjaardag van Dickie op zaterdag. Dickie werd namelijk 6!
Gezien het carnavals-weekend was, konden de kinderen en volwassenen dan ook verkleed komen. Het werd erg gezellig en het was een goed feestje. Er was veel gebak en snoep en er werd leuk gespeeld. Aeron heeft nog uitgebreid gedanst met nichtje Julia en was ook duidelijk blij dat Opa Dick en Oma Astrid er waren, want hij is een hele tijd bij Dick gaan zitten en de geopereerde voet van Oma was maar wat interressant 😄.
Ik zit boven te studeren als de telefoon gaat. Aeron mag blijkbaar met mama’s telefoon even videobellen:
Ik: “Hoi Aeron, wat is er?"
Aeron: “Papa! Kom snel naar beneden! Ik ben ei-pannenkoeken aan het maken!"
Dus, dat u het weet: Omelet is uit, ei-pannenkoek is in!
Het was alweer een tijdje geleden, dus was het hoog tijd om met Stefan en Tristan te gaan eten. Eten is een comfortabele manier van elkaar weer eens spreken en als je Tristan bij hebt bijzonder comfortabel. Hij heeft altijd wel een tent in zijn hoofd waar we eens moeten eten. Het was dan ook erg leuk om elkaar weer eens te zien, het was toch weer even geleden. Extra zo omdat Tristan onder de radar verdwenen was omdat hij en naar Italië geweest was om voor NikHef vette dingen te doen en een projectje had waar hij niet over kon praten.
Afgelopen zaterdag vierde Vesper haar vierde verjaardag alvast met de kinderen van hun mama-appgroep. Iris had open dag op school waardoor ik met Aeron ging. Elias bleef bij Opa en Oma omdat hij een middagslaapje doet nog.
Joost en Myrte hadden voor de gelegenheid een gymzaal gehuurd, nadat ze gehoord hadden hoe tof dit met de buurtvereniging was geweest. Het stelde volgens mij dan ook echt niet teleur. Gymzalen, daar is iets mee: Vanaf arriveren speelden alle kinderen op standje 11. Na 3 uur extreem energiek vol gas rondgestormd en gespeeld te hebben was bij veel kinderen de teleurstelling groot dat we gingen stoppen 😋.
Eigenlijk is dit een heel bijzonder boek. Welke Nederlander kent het niet? Ik voelde me dan ook erg vertrouwd en verbonden met Annie MG Schmidt en onze Pluk. Het takelwagentje, de duif Dollie, de Stampertjes met hun frietjes en apenketting, het lange paard van de majoor en zelfs Zaza de kakkerlak.
Toen ik op Netflix zag dat Pluk een film heeft, uiteraard voor alle leeftijden, was dat dan ook meteen iets wat ik maar al te graag met de jongens zou delen. Ik verheugde me erop om deze samen te gaan kijken en afgelopen weekend was het dan zo ver: Zaterdagavond na het eten, tijd voor Pluk!
Zondag had ik het gevoel dat ik voor het eerst echt gepakt werd door Aeron…
Afgelopen weekend moest ik nog wat werk verrichten. Vind ik altijd een beetje vervelend voor de kinderen, maar je komt er niet altijd onderuit. En wachten tot je ’s avonds uitgeblust de kinderen op bed hebt liggen, dat valt nog wel pittig. Dus dan liever ’s middags even een paar uurtjes terwijl Elias slaapt en Iris even met Aeron speelt. Maargoed, je vertrekt toch een beetje schuldig. Je gaat dus toch een beetje opgelaten naar boven.
Deze site heeft nooit een doel gehad, ik dump hier al sinds 2003 “lief dagboek”-achtige artikeltjes op en vind het altijd erg leuk om dat te kunnen terug lezen. Nog leuker is het als iemand het leest en reageert. Maar dat hoèft niet 😄.
Zeker met de lange tijd dat het geleden was dat ik wat geschreven had en het eigenlijk verdwenen bloggen had ik hier duidelijk ook geen verwachtingen bij. Blogs bestaan nog wel, maar dan zijn ze specialistisch en pro. Het “maar wat” bloggen zie ik helaas vrijwel niet meer. Jammer, want ik vond het altijd leuk om een rondje blogjes van vrienden kennissen te doen. Dit is vervangen door de snelle berichtjes op de social media. Prima natuurlijk, maar daar is zoveel dat je soms de echte updates van elkaar mist. Dat vind ik soms wel jammer..
Aeron ontbijt graag met Brinta. Hij vindt het leuk om het met zijn moeder te maken en ze kunnen er alletwee van smullen. Ik snap echt niet waarom, ik denk dat er weinig smerigere dingen verzonnen zijn. Soms kan ik een rilling bij die gruwel niet onderdrukken.
Ook deze morgen zit Aeron met Pingu op de tv (zondagmorgen mag het ontbijt bij de TV!) en Brinta voor hem op tafel.
Sinds vorige week hebben Iris en ik een nieuwe serie gevonden welke we zeker blijven volgen: Avenue 5.
Deze serie gaat over een luxe space cruise, zo’n 40 jaar in de toekomst. Onder leiding van kapitein Hugh Laurie (voor velen ondermeer bekend als de dokter uit de ziekenhuis serie “House M.D.") komt deze luxe cruise in wat problemen terecht. Vervolgens ontstaat een wat ongemakkelijke ontdekkingsreis tussen commercie, roeien met de riemen die je hebt, belangen, verantwoordelijkheid en automatisering. Vraagstukken die bijzonder van deze tijd zijn met de toenemende autonomie van Tesla’s etc. Dingen die je je eigenlijk wel al te goed kan voorstellen, hoe absurd gebracht ook.
Duh-Events had besloten om Player 1 te sponsoren met een prijs. Player 1 belooft de grootste gaming quiz van Nederland te zijn:
40 teams, 170 deelnemers, 4 game-battles, 5 rondes, 1 finalespel en 18 teamprijzen. Kortom, het wordt een avond om niet snel te vergeten.
Daarmee adverteerden ze. Klinkt leuk right? Omdat Duh bijdroeg mochten we dus ook met een team inschrijven. Snel vormde zich een groepje: Stefan, Tom, Chris, Jean-Pièrre en ik. Jeroen wilde ook mee, maar was helaas verhinderd.
Het afgelopen weekend was op en top genieten. Aeron was ondertussen al 5 dagen ziek met flinke koorts. Daar hebben we net antibiotica voor gerkegen. Vervolgens is Elias ook ziek. Lachen zeg, met 2 zieke kinderen na een week gebroken nachten het weekend in! 😓
Vrijdag op zaterdagnacht besloot ik om met Elias op zolder te gaan slapen. Zo kon Iris wat slaap inhalen en pakte ik eens een slechte nacht mee.
Mjah. Dan dan een erg grote wijziging in mijn leven: Ik ben gestopt met Duh-Events. Een moeilijke keuze, maar wel een noodzakelijke. Na ruim 20 jaar aan de evenementen van ons en van anderen gewerkt te hebben is het tijd om andere keuzes te maken.
Met twee zoontjes, een leuk drukke baan en nog steeds de wens om te leren (dus zelfstudie) is het een opgave om alles te blijven combineren. Je komt steeds meer in tijdgebrek, waarbij je eigenlijk alles wat je doet met te weinig aandacht doet of in ieder geval minder dan dat je eigenlijk zou willen.
Idealiter doe je meer dan dingen drijvend houden, maar maak je stapjes vooruit. Dit hebben we met de evenementen overigens altijd wel aardig gedaan: Ze draaien aardig autonoom en ik denk dat iedereen behoorlijk efficiënt is geworden in het uitvoeren zijn of haar taken.
Ik vond voor mezelf dat ik hier steeds meer moeite kreeg om te blijven realiseren wat ik deed, mee te veren met extra noodzakelijkheden en de vakantiedagen die erin moeten te besteden (gemiddeld zo’n 18 van de 24 dagen die ik heb).
Toch wil ik daar juist veel toevoegen. Bouwen aan de relaties, ontwikkelingen en het werken aan nieuwe en bestaande sponsors. Ik wil werken aan de systemen om de boel te organiseren, ik wil nadenken hoe het met de vrijwilligers beter kan en daar dingen voor bouwen. Ik wil meer aan de techniek doen en geautomatiseerde oplossingen vinden voor problemen waar we tegenaan liepen. En juist die dingen doe ik steeds minder omdat ik het niet red.
Aeron zit op de wc op de badkamer en ik zit erbij te wachten:
Aeron: “Papa, waarom is de muur schuin?"
Steph: “Dat is het dak Aeron."
Aeron: “Waarom moet daar dak? Mag het niet open?"
Steph: “Euh, nee, dan regent en waait het binnen op de badkamer."
Aeron: “Ja, en dan kunnen de vogels en muggen ons opeten!"
Steph: “Maar, vogels eten toch geen mensen???"
Aeron: “Nee, die eten vieze bessen! Die zijn heel vies."
Steph: “Ja, dat klopt, die kunnen wij niet eten."
Aeron: “En ze kunnen vieze druiven eten. Die kunnen wij niet eten. Die maken wij schoon met water met mama. Dan wel."
Steph: “Ja, wij eten wel schone druiven."
Aeron: “Ik vind dit eigenlijk een heel gek verhaal."
Steph: “Ja, snap ik…"
Zoals ik in een eerdere post schreef heeft Elias buisjes gekregen en is zijn neus-amandel geknipt. Dat is nu bijna een week geleden.
Natuurlijk was er na-pijn en groot ongemak, buiten dat het geheel natuurlijk erg indrukwekkend is voor een anderhalf jarige. Hij snapt niet wat er gebeurd is en het waarom is ook echt niet aan hem besteed. Hij kan nog niet praten, dus ook geen redevoeren! Toch hersteld hij natuurlijk vlot en beginnen de eerste effecten merkbaar te zijn.
Dit weekend stond in bijzonder hoge mate in het teken van kinderen! Zaterdag kwam nichtje Vesper logeren, iets waar Aeron al erg lang naar uit keek! Hij was namelijk een flinke tijd geleden daar uit logeren geweest en dat was erg gezellig! Gezien de leeftijden nogal tegen elkaar aan zitten, is de klik nogal groot. Bij Vesper slapen was dan ook de eerste keer dat Aeron buiten Opa en Oma bij iemand bleef!
Over de jaren heb ik een enorme muziekverzameling opgebouwd. Van jongs af aan gaf ik erg veel van mijn zakgeld en inkomsten uit aan muziek. Iets dat mijn vader ook wel deed.
Ik had dus zeker geen Spotify nodig en vond het ook alles behalve geweldig na het meermalen geprobeerd te hebben. Spotify was iets waar ik toch maar moeilijk aan kon wennen. Omdat het op sommige punten rijk in variatie is, op andere punten nog steeds mijn favoriete nummers niet heeft. Of op mijn favoriete CD’s om een volslagen onbekende reden enkel 1 nummer mist (uiteraard de mooiste!).
Natuurlijk ook door de vele manieren waarop het stuk is of de interface allemaal bugs heeft. Dingen waar overigens nooit iemand anders last van lijkt te hebbenen mensen me onbegrijpend aankijken. Gelukkig ken ik Rob (die de hobby muziek meer dan een beetje deelt!), die deze dingen ook spot en bevestigt. Voor mij heel fijn, ik ben dus niet gek 😉.
Vandaag hadden we een dagje vrij, Elias moest naar het ziekenhuis om buisjes te krijgen. Aeron ging gewoon naar de opvang, zodat wij de hele dag met Elias op pad konden.
De dag begon net wat vroeger dan anders, gezien we er om 8:15 uur moesten zijn. Dus om half 8 alles op orde hebben en de weg op. Iris ging meteen met Elias door, ik ging eerst Aeron weg brengen. Aeron had erg veel begrip voor de situatie, gezien hij zelf ook al een keer geopereerd is. Hij was vooral blij dat hij zelf niet nog een keer hoefde nu 😅.