Te huur, 2 waterzoekers. Ze zijn duur en omslachtig in het onderhoud, maar ze zijn opvallend grondig!
Vroeger stuurde men waterzoekers op pad met een wichelroede om water te vinden. Dit was een belangrijke taak! Zonder waterleiding waren we aangewezen op waterputten. Waterputten zijn een stuk zinvoller als er ook ècht water in zit… (Neem ik aan tenminste, ik heb het niet geresearched.)
Later kwam er steeds meer apparatuur beschikbaar. Seismologisch, maar ook andere technieken. Nadeel van die technieken is dat het vaak dure spullen betreft en dat ook het bezitten ervan vaak niet toereikend is: Bij deze apparatuur horen vaak pittige opleidingen en hoog geschoolde mensen om het te bedienen. Anders kan je er nog geen kaas van maken! Helemaal sneu…
Vaak zie ik toch wat getergde ouders. Ouders die er wel zat van zijn, maar het accepteren als de ellende die bij kinderen hoort. Ik noem bijvoorbeeld een Bumba: Wat een incoherente blije adhd ellende is dat. Kinderen zitten dat dan te kijken en de ouders zijn actief hun best aan het doen om het te negeren. Ik snap dat niet. Waarom zet je dan iets aan dat je niet waardeert? Hier een extra-gratis parenting-hack.
Woensdagmiddag vertrok ik bij de afbouw van CampZone. Stefan bleef er nog een uurtje of anderhalf bij om te zien dat ook P&G, die enkel nog wat inpakwerk hadden, ook prettig naar huis vertrokken. Dat bleek anders uit te vallen, dus zij vertrokken pas om 21:00 uur ofzo :(. Maar daarmee is het wel weer allemaal succesvol afgerond. Wat een onderneming blijft het toch. Ieder jaar zie ik er enorm tegenop. Het is een hele bak werk met iedere dag hectiek. Dan ook Aeron er ondertussen bij en een vouwwagen. Zoveel dat moet gebeuren en zoveel dat mis kan gaan. Sommige dingen moeten we ook echt ter plaatse bekijken, omdat je op voorhand niet eens goed in kan schatten wat je ermee wil doen.
Zoals de meesten van jullie ondertussen wel zullen weten, vind ik het erg leuk om in mijn vrije tijd (de laatste tijd helaas erg spaarzaam) te programmeren. Programmeren is een vaardigheid die ik nooit heb gehad, iets wat ik altijd jammer heb gevonden.
Ondertussen ben ik ongeveer 9 maanden vader. Dan zou je kunnen zeggen dat je wel aan de eerste product review toe bent. Wat zijn de plussen, wat zijn de minnen, hoe bevalt het bezit en hoe is de prijs/kwaliteit verhouding? Ik begrijp dat jullie nu al meteen denken: lekker verhaal en goed onvolledig dus. Dat snap ik, want ik sla hier de “unboxing” over. Maar dat is bewust! In dit geval kan ik daar enkel minnen bij noteren, dit was verder geen positieve ervaring. Eén waar ik niet graag aan terug denk. Het inpakken daarentegen was verder wel redelijk gezellig, maar ook daar gaan we verder niet op in. De bezorgtijd was vervolgens ongeveer 9 maanden, maar ik begrijp dat dat overal zo’n beetje hetzelfde is. Kortom, ik vermijd enkele onderwerpen maar zal proberen er verder redelijk open en transparant over te zijn. Toen ik op de familie-app vertelde dat ik een review over mijn zoontje aan het schrijven was, reageerde Joost, mijn zwager, direct met zijn review voor zijn dochtertje: “Dodelijk vermoeiend, je word gek van de notificaties ’s nachts die je niet uit kan zetten en de dlc is schijtduur en verplicht - 4.5/10” Deze review is erg waar, maar ik schrijf er toch wat meer over :).
Ondertussen is Aeron bijna 3 weken bij ons. Het zijn een indrukwekkende eerste 2 weken geweest! Overigens, voor wie het zich afvraagt: je spreekt Aeron uit als Aaron. Een ouderwetsch Nederlandse verlengletter, als in Oirschot, Oisterwijk, Waerde etc.
Na een dag of 3 na zijn geboorte mochten we het ziekenhuis verlaten. Aeron begon langzaam aan een beetje te eten en we mochten thuis verder. Super nieuws en we konden niet wachten om thuis verder te gaan.
Het is weer even geleden dat ik hier geblogd heb. Ik ben de site niet vergeten, echt niet. Ik mis hem ook vaak, het is altijd fijn om hier even wat te schrijven, of zelfs om even terug te lezen. Maar het is een beetje druk geweest. Waarmee dan? Nou, er staan een hoop veranderingen op stapel en zijn ondertussen ook gebeurd. Dingen waar je blij van wordt, maar die wel even een stukje van je tijd mee nemen.
Ondertussen ben ik al weer een dag op Dreamhack Winter 2015. Met Duh-Events en Intel organiseren we 2 keer per jaar een reis naar dit gigantische evenement, Pack4Dreamhack genaamd. Met 26.000 bezoekers en 10.000 lanners een stevig evenement, waar je als je van gamen houdt toch wel een keer geweest moet zijn. Hier vind je de foto’s van de heenreis. Na de hele nacht gereisd te hebben, kom je heeeel vroeg in de morgen aan.
Dat was weer een weekend. Eigenlijk de eerste normale sinds CampZone voorbij is. Hij vloog dan ook voorbij. Vrijdagavond wilde ik eigenlijk een hoop doen en vroeg naar bed. In plaats daarvan werd het (veel te) laat omdat ik met Tom even een rondje Sins of a Solar Empire: Rebellion deed. Tot mijn grote verbazing werd ik vanuit een zeer comfortabele voorsprong ineens totaal vernietigd door Tom. Op het eind gaf ik me gedwongen over (ook omdat het te laat was om nog echt een verzet en tegenaanval te proberen doen).
Zoals in de vorige nieuwspost al kort aangestipt hebben we dit jaar een toevoeging aan CampZone: een makerspace (oftewel een ruimte om in gezelligheid te solderen). Ik zelf ben de trotse bezitter van een handleiding en alle onderdelen om een 8x8x8 (dat is 512 lampjes dames en heren!) led-kubus te maken. Dit project heb ik al enige jaren liggen. Ik kom er niet aan toe. Aan de ene kant omdat ik het druk heb, aan de andere kant omdat ik er tegenop zie.
Dit jaar ben ik voor de 15e keer op rij een onderdeel van de organisatie van CampZone. Dat is een behoorlijke opgaaf. CampZone is nooit af en je zou eigenlijk op ieder moment tijd kunnen steken in het evenement. Dat is een wat pittig huwelijk. Ja, want je bent wel een beetje veroordeeld. Het is een zware verplichting die veel met zich mee brengt aan werk, verantwoordelijkheden en problemen. Dit is een zware last, een subliem leuke puzzel, prettig vermaak, leerzaam, stom vermoeiend en irritant op zijn tijd.
Het was een goed weekend. Zonovergoten en er echt op uit! Vrijdagavond was het slecht weer en onweer. Freddy en Kim op bezoek, samen gegeten en de hele avond gekletst. De volgende dag hadden we besloten een wandeling te maken door de Loonse en Drunense duinen. De wandeling was gepland voor zo’n 6,5 km. Omdat we de route een paar keer verloren is dit een ruime 12 km geworden. En dat, op zo’n hete dag, bleek toch wel afzien :).
Het vorige weekend zijn we op visite geweest bij Ron en Dorien. Dit was veel te lang geleden, dus extra leuk om ze weer eens te bezoeken. Ron en Dorien hadden een wandeling door het centrum van Rotterdam voorbereid. Omdat we de week ervoor zo ver hadden gelopen met Tom, Rina, Freddy en Kim vonden ze dat ze niet achter konden blijven en hebben ze een wandeling van ruim 7km uitgezocht :) Gezien ze er zelf ook nog niet heel lang zitten, zijn ze Rotterdam nog een beetje aan het ontdekken.
Zoals de rest van het land hadden we het afgelopen weekend een lang weekend. Dit keer zouden we het hele weekend in Zaandam logeren, bij Tom en Rina. Eigenlijk zouden Tom en Rina naar ons komen, maar Rina moest werken, dus keerden we het om. We hebben een gezellig lang weekend gehad, waarin we ook goed genoten hebben van de ontspanning die overal echt nodig was. Tom en Rina hebben zwaar in de studie en het werk gezeten, waar ikzelf ook veel en laat gewerkt heb voor een langere periode.
Dat was een goede tijd geleden, dat we motor hadden gereden. Na enige start-problemen, de motor kon maar moeilijk wakker worden, besloten we een rondje Duitsland te doen. En het beviel goed, lekker om zo weer eens een dagje te touren. Volgens Maps was het 264 KM, dat zou best kunnen. Wat we vandaag in ieder geval geleerd hebben is dat Duisburg idioot groot is, omdat we daar met de motor doorheen gegaan zijn.
Het was al weer even geleden, onze grote mislukte onderneming naar het Rijskmuseum. Hoogste tijd dus dat we een nieuwe poging gingen ondernemen! Een nieuwe afspraak werd gemaakt (en een aantal keer verzet), zodat we het afgelopen weekend dan eindelijk zouden gaan. We spraken af om dit keer nog een uur eerder te vertrekken en gezamenlijk te ontbijten. Uitgebreid werd nagedacht over hoe we zouden reizen, kaartjes werden op voorhand aangeschaft en zelfs de agenda van de Ziggo Dome werd gecheckt om te zien of we niet weer samen met de Toppers zouden arriveren.
Redelijk vlot na onze vorige “vakantie” die CampZone heet, zijn we nog eens op vakantie gegaan. Dit is een beetje veroorzaakt door de hoeveelheid uren die ik de laatste paar maanden heb moeten maken op werk. Gelukkig vonden ze het goed, dus heb ik redelijk last minute mijn biezen kunnen pakken. Zoveel kansen hebben we natuurlijk niet, gezien Iris lerares is.
En dat is goed bevallen!
Dag 1: De reis Op de eerste dag vlogen we ’s ochtends om 9:30 uur naar Ierland.
“Waar ben ik nou helemaal mee bezig” is de titel van deze site. En die is wel van toepassing, gezien het weer een goede tijd geleden is dat ik geblogd heb. Het is dan ook absurd druk geweest. Daar liggen een aantal factoren aan ten grondslag. Op de eerste plaats was het mijn werk. We hebben meer dan genoeg te doen op werk en mijn afdeling moest al stevig aan de bak om het bij te houden.
Gezien ik op werk vrijdag vrij heb kunnen krijgen hadden Iris en ik besloten om maar eens een echte motorrit te maken. We gingen eens een keer voor een echte afstand, met overnachting. Dat laatste deel kreeg ik van Freddy en Kim de gouden tip voor: Gebruik de app van Booking.com om een hotel in de buurt te vinden als je het zat bent. Eigenlijk was het de bedoeling om donderdag al met Freddy en Kim te vertrekken.
Het afgelopen weekend was een goed gevuld weekend! Zaterdag was het weer tijd voor de jaarlijkse BHV training vanuit Duh-Events. Gezien we aardig wat evenementen neerzetten in een jaar (CampZone, The Party, Barcraft en nog een aantal losse events) vinden we het altijd erg prettig als we mensen hebben die in staat zijn mensen in nood te helpen of noodsituaties aan te pakken. Hiervoor regelen we dan ook ieder jaar een training met onze partner Search.
Gastblog van Myrte
Onvoorstelbaar dat het vandaag om 17.14 uur al 3 jaar geleden is dat onze lieve papa overleed. De tijd is sindsdien voorbij gevlogen, waardoor 3 jaar kort voelt. Tegelijkertijd voelt 3 jaar lang als je iemand moet missen. Ondanks het grote gemis is er echter ook een grote aanwezigheid.
De dood brengt iemand soms nader dan het leven.
Je draagt wat je lief was voortaan bij je.
Dat had ik niet zien aankomen. Ik carnaval vieren? :) Tot de week voor carnaval was ik redelijk zeker dat ik het niet zou vieren. Dat had ik de laatste 16(?) jaar als het niet meer is immers ook niet meer gedaan. Ik vind het leuk en ik voel er ook warmte voor. Maar ik was er ook wel klaar mee. Genoten en afgesloten… Natuurlijk pak ik wel nog ieder jaar even de optocht mee, maar dat is ook wel genoeg.
Dit weekend was een heerlijk rustig weekend. Dat mocht ook wel een keer! Voor zaterdag had Iris een open dag op school. Dat betekend voor mij dat ik rustig kon doen wat ik wilde. Ik heb veel werk ingehaald, voor zowel Sligro als voor Duh-events. En dan is een vrije zaterdag toch wel heel ontspannen goed productief. Natuurlijk ook nog 1 of 2 Project Euler opgaven weggetikt. Dat voelt ook altijd prettig.
Na een pittige week was het vrijdag avond tijd om met Freddy en Kim een filmpje te kijken. Dit keer was Escape Plan de keuze. Een film met Sylvester Stallone en Arnold Schwarzenegger. Dat kan toch eigenlijk niet mis? :D En inderdaad, dat kon ook niet mis. Wat heb ik hier ouderwets van kunnen genieten zeg. Het voelde echt ouderwets. Alhoewel het natuurlijk een film is met een moderne setting en alles modern is aangekleed, was het gewoon weer terug naar oude tijden.