Iets waar ik ieder jaar naar uit kijk is de Advent of Code. Vanaf 1 december wordt iedere dag een nieuwe puzzel uit twee delen vrijgegeven. Deze puzzels worden omkaderd door een verhaal, waarin je iedere dag een situatie moet oplossen die redelijk lastig is.
Het verhaal is dit jaar dat 1 van de elfjes per ongeluk de sleutels van de slede van de kerstman in de oceaan heeft laten vallen. Deze moeten ze nu zien terug te vinden met een kerst-onderzeeër.
Lees verder …
Voor het buurtfeest dit jaar had ik wat leuks bedacht voor de kinderen: We gaan naar een manege, of nóg leuker, we proberen paarden/pony’s naar ons veldje te laten komen. Ik zocht contact met een manage, maar daar kreeg ik een erg korte “Nee” van terug. Ik herinnerde me dat we vlakbij ook iets met paarden hebben, ren ik regelmatig voorbij. Misschien willen die wel?
Via Google snel gevonden: het was een medisch centrum voor paarden. Sport Horses Medical Center om precies te zijn. Hmm.. Maar goed, ziet er ook wel interessant uit, zouden we er een excursie van kunnen maken? Het is leuk om je omgeving te kennen en meer op te steken over een onderwerp waar je weinig van weet!
Lees verder …
Mede omdat iedereen hier thuis vakantie heeft behalve ik, wordt er best goed voor me gezorgd. Er wordt wel eens thee gebracht, of ’s middags wat snoepjes door de jongens bijvoorbeeld.
Het bezorgen van dat laatste is altijd licht risicovol, we hebben ondertussen flink in de peiling dat ze wel even geteld en gevalideerd moeten worden.
Lees verder …
Een vervolg op mijn vorige Gesprekken met Aeron blog, deel 2! Het is een selectie van zijn opvallendste gesprekjes in de afgelopen paar jaar, dat is zo’n beetje van 2 tot nu. Veel plezier! 😃
Ondertussen is Elias ook op de leeftijd dat hij grappige dingen begint te vertellen, daar verwacht ik binnenkort ook wel een start van!
Lees verder…
Afgelopen weekend werd Elias 3 jaar. Iets waar hij toch al wel een paar weken naar uit keek. Bij steeds meer dingen gaf hij aan dat hij die voortaan goed ging doen als hij 3 was. Daarnaast was de verwachting dat hij dan ook meteen een stuk groter en sterker zou zijn en dus het meeste wel zelf zou kunnen.
Lees verder…
Puzzelen is leuk! Daar heb ik altijd van gehouden. De vele vele puzzels waar je vroeger mee speelde, technisch lego en dat soort dingen. De ontdekking van programmeren en de puzzels die daarbij beschikbaar zijn was dan ook echt een verrijking voor me!
Met programmeren bouw je dingen en programmeren is veelal een puzzel: Hoe ga ik het aanpakken, hoe voer ik mijn aanpak vervolgens uit en dan de nooit te missen laatste stap: Waarom werkt het niet? Dit moet toch kloppen?
Ik ben Tom en Mattijs nog altijd dankbaar voor mijn ietwat geforceerde introductie bij programmeren. Sindsdien heb ik er vele vele uren plezier aan over gehouden. Toch blijft het leren programmeren uitdagend. Hoe doe ik het goed? En ook nog eens volgens de spelregels van Go, dat daar aan toevoegt dat het simpel en voor iedereen te begrijpen moet zijn. Nou, daar heb ik echt iets heel leuks voor gevonden!
Lees verder…
Zondag vierden we Aeron zijn verjaardag. ’s Ochtends werd er gezongen en waren er cadeautjes. Aeron was erg blij. Eindelijk bij de grote 5. Hij is er al een tijd mee bezig, voor hem is 5 een hele leeftijd, nu is hij ineens groot! Een controle bevestigde dat dan ook: “Ik voel dat mijn tenen al een stuk groter zijn!" Daarmee kon tot na de lunch gespeeld worden met de aanwinsten, tot de kinderen zouden arriveren.
Lees verder…
Afgelopen zomer vertelde buurvrouw Anke mij hoe leuk de Nintendo Switch is. Wat mij vooral verraste was hoe leuk Finn hem vond (die niet zoveel ouder dan Aeron is). Mijn verwachting dat het allemaal nog veel te moeilijk zou zijn klopte dus niet.
Ik ben me er wat verder in gaan verdiepen en het is inderdaad wel een vernuftig ding hoor. Natuurlijk heb ik hem al meermalen gezien, maar nooit echt vastgehouden of bekeken. Hij blinkt vooral uit in spellen die aanpasbaar zijn voor of gemaakt zijn voor kleine kinderen. En natuurlijk een prijs die in schril contrast staat tot de andere consoles. De Nintendo Switch is beduidend veel minder duur.
Lees verder…
Op de bovenste boekenplank op Aeron zijn slaapkamer staat een roze kluis. Die staat er al vanaf het eerste moment dat het Aeron zijn slaapkamer werd. Sterker nog, hij stond er al lang voor het Aeron zijn slaapkamer werd. We hadden deze namelijk als huwelijkscadeau van Tom gehad. Een leuke puzzel en een uitdaging, erg lang geleden!
Lees verder…
We hebben thuis een Nespresso apparaat. Ik ben daar erg content mee, het is echt wel lekkere koffie. Maar door COVID-19 is er wel wat veranderd: Waar deze eerst als luxe aanwezig was voor hier en daar een lekker bakje, is hij met het lange thuiswerken ineens een erg centrale rol gaan vervullen. Van luxe is hij naar basis en stevig gebruik gegaan.
En daar begint het dan te wringen. Je gebruikt heel wat cupjes en die zijn niet bepaald goed voor het milieu. Je kan ze in zakken verzamelen en dan betaald terug sturen naar Nespresso, die ze dan recyclen. Of en hoe heb je weinig zicht op en uiteraard ook geen kennis van.
Naast dat het onpraktisch is om afval te verzamelen en op te sturen kost het dus ook gewoon geld. Dat moet toch anders kunnen?
Lees verder…
Gisterenavond hadden we voor Valentijnsdag eens lekker sushi besteld. Nu zullen de meeste mensen weten dat Valentijnsdag met kinderen er anders uit ziet dan met zijn tweeën…
Ook dit keer was dat goed merkbaar, zeker door de hoeveelheid oorlog en teleurstelling… 🤦♂️
Lees verder …
Soms dan moet je gewoon. En moeten is geen fijn gevoel! Thuis draai ik behoorlijk wat diensten en omgevingen voor mezelf. Van alles en nog wat, van leuk tot functioneel. Dat alles draait tegenwoordig in zogeheten containers gevirtualiseerd op een kale Linux Debian server. Dat is voor mij een hele stap voorwaarts geweest:
Traditioneel gezien onderhield ik thuis “Toren van Pisa’s”. Je hebt een Linux server die je langzaam aan, stapje voor stapje meer te doen geeft. Je draait dit, je draait dat. Je zet er 1 of 2 of 3 databases en database servers op omdat allerlei applicaties allerlei behoeftes hebben. Na een tijd kan je echt genieten van je omgeving. Alles draait, en alles is mooi. Maar ook alles maakt gebruik van dezelfde onderdelen en heeft daar vaak uiteenlopende wensen bij. Het ene programma draait op database versie 10, de andere blijft liever nog op 9 en weer een andere eist versie 11. Op die manier raak je na verloop van tijd altijd een beetje vast. Je kan niet meer voor of achteruit omdat alles van elkaar afhankelijk is. Troubleshooten wordt steeds ingewikkelder en op een moment durf je niet eens meer die kant op te ademen of kijken.
Et voilà! Je eigen Toren van Pisa. Geweldig mooi, voelt goed, maar je kan er eigenlijk niet echt meer iets mee. Je moet hem houden zoals hij nu is, tot je op een gegeven moment om mee te komen er maar wat nieuws naast gaat bouwen. Sommige dingen gaan mee naar de nieuwe omgeving, andere onderhoud je noodzakelijkerwijs met zweet op de bilspleet op je steeds engere en schevere toren.
En zo kwam er dan ineens of eindelijk een einde aan het jaar 2020. Zoals alles in dit jaar was het vreemd en onwennig. Geen vuurwerk, geen rondje door de buurt om iedereen nieuwjaar te wensen en zo min mogelijk mensen zien is anders dan anders.
We hadden mijn moeder uitgenodigd om langs te komen en in ieder geval nog de traditionele oudejaarsconference te kijken: Met Youp is de avond in ieder geval toch herkenbaar 😊. Maar wat te doen de rest van de avond?
Ik had een tijd geleden iets gevonden wat ik wel wilde proberen: Een online-escaperoom. Er zijn er best wat te vinden als je goed zoekt. Door ons gebrek aan ervaring en omdat we niet wisten of dit leuk zou zijn besloten we te starten met een gratis variant: Camping Hogenood.
Joost vroeg me tijdens pakjesavond en passant of ik mee deed aan de Advent of Code. Dit is een jaarlijks terugkerende puzzel die in december iedere dag een nieuwe puzzel vrij geeft in een doorlopend verhaal natuurlijk helemaal gericht op de kerst. Het zijn puzzel-vragen waarvoor je zal moeten programmeren (maakt niet uit in welke taal, men vraagt enkel het antwoord).
Ik houd altijd enorm van deze puzzels en deed hier eerdere jaren ook aan mee. Dit keer had ik hem echter over het hoofd gezien. Zondag lekker aan begonnen en reeds 11 van de puzzels ingehaald!
Een mooie wandeling van 4 km, waarbij Elias ruim over de 2 volhield. Leuk!
De buit is binnen, Halloween was een succes!
Pap, ik denk dat we nóóit meer naar de snoepwinkel hoeven!
Een paar dagen geleden heb ik heel wat tijd doorgebracht met het fixen van mijn blog. Die wilde niet meer builden omdat hij struikelde over Instagram. Hij kon niet meer de Instagram posts linken die ik in sommige van mijn blogjes had zitten (bijvoorbeeld verwijzingen naar de CampZone Instagram).
De oorzaak blijkt te zijn dat Facebook de laatste public API van Instagram heeft dichtgegooid. Je moet nu via Facebook als developer registreren als je die Instagram posts wil linken en integreren. Als developer kan je dan via de API van facebook trackable en tracable content linken. Stel je voor dat ze je niet met alles konden tracken 😑. Dit is jammer, want je verwees er netjes mee naar Instagram en leverde ze zo alleen maar linkjes aan. Ik heb deze probleem-posts nu vervangen door screenshots met linkjes naar de betreffende posts… En was eigenlijk opgelucht dat ik maar zo weinig content van ze linkte. Moet er niet aan denken dat ik dat al langer deed.
Spelletjes waar kinderen van leren. Een mooi idee altijd. Meestal worden ze echter snel repeterend, of zijn ze erg duur. Met name in de gadgets-hoek kan het vlot aan de prijs zijn. De ervaring leert dat €200 niets is voor een stuk “leerzaam speelgoed” met vaak een enkele toepassing. Ik zeg niet dat sommige niet de moeite waard zijn, maar het is altijd wel een spannende aankoop op die manier. Als je kind het niet leuk vindt of het snel beu is, is de teleurstelling bijzonder groot…
Het was dan ook fijn om eens een stuk meer betaalbaar speelgoed te vinden dat leerzaam is. Tangiplay bereikt dit door stukjes speelgoed gemaakt te hebben welke compatible zijn met iPad en Android tablets. Daarop start je een app, welke je kan bedienen met hun speelgoed. Een leuke en slimme oplossing, waardoor je hun speelgoed kan gebruiken op je reeds aanwezige gadgets. En ook op je volgende tablet kan hij gewoon mee. Een prettig idee!
Ik bezit ondertussen al een paar jaar de Sony WF-SP700N oordopjes. Daar ben ik bijzonder gelukkig mee. Ze zijn noise-cancelling in-ear. Briljant om mee te rennen, waar ik ze dan ook voor gekocht had. Ze doen het ook prima als microfoon, dus op werk gebruiken om muziek te luisteren en mee te bellen ging ook prima. De batterijtijd is ca 6 uur nog, wat meer dan voldoende is. Er zit een doosje bij waarin ze opladen. Als je van je plek weg loopt of gaat lunchen stop je ze daar in terug. Dus ze zijn voor mij effectief altijd vol.
Toen ik las dat Hades naar de Nintendo Switch zou komen zag het er heel interessant uit! Van de de makers van Bastion, Transistor en Pyre (Supergiant Games) was mijn interesse meteen gewekt. Hun games zijn altijd goed!
Volgens de makers is dit hun grootste project ooit. Nou is dat natuurlijk meestal standaard marketingpraat, maar ze kwantificeren het behoorlijk goed en je merkt het ook.
Hades is een hack-n-slash game waarin je telkens verliest. Je gaat iedere keer dood, maar bepaalde zaken die je verzameld hebt in je poging kan je investeren om blijvende verbeteringen aan je character te doen. Langzaamaan groei je in macht, terwijl je keer op keer probeert het einde te halen.
Ja, dat klinkt als een goede Suske en Wiske. Ik heb even gezocht en ben verrast dat hij niet bestaat. Maar vandaag kwamen wij in aanraking met “De vriendelijke veerman”, die werkt op het pontje Lith - Alphen. We waren in de buurt aan het Geocachen met de jongens, waardoor we 2 keer over deze pont “moesten”. “Moesten” want dat is natuurlijk altijd een feest voor de jochies. En vandaag op de terugweg al helemaal!
Deze week ben ik begonnen met een vrije dag. Omdat de jongens nog in hun laatste week vakantie zitten leek het me leuk om nog wat te doen en een dagje voor ze vrij te nemen. Lisette had een tegoedbon voor een dagje uit en toen we zagen waar we heen konden was de keuze snel gemaakt: Het Spoorwegmuseum!